Perełkowiec japoński Styphnolobium japonicum

Perełkowiec japoński (Styphnolobium japonicum), nazywany też szupinem chińskim lub soforą japońską, to okazałe drzewo liściaste z rodziny bobowatych (motylkowych). Naturalnie występuje w Chinach i Korei, ale jest też uprawiane w innych rejonach świata jako drzewo ozdobne.

Jak wygląda perełkowiec japoński?

Perełkowiec japoński posiada gęstą, rozłożystą, zaokrągloną koronę i może dorastać do ok. 25 m wys (zwykle jednak nie przekracza 15 m wys). Drzewo tworzy mocny, szeroki pień (średnica ponad 1 m), pokryty szarobrunatną, spękaną korą i liczne, nieregularnie powyginane gałęzie. Młode pędy pokryte gładką, zieloną skórką z widocznymi na powierzchni białymi przetchlinkami. Liście drzewa są nieparzystopierzaste i składają się z kilku par ułożonych wzdłuż ogonka miękkich listków. Na pędach układają się skrętolegle. Wiosną liście rozwijają się dość późno, ale jesienią opadają z drzewa jako jedne z ostatnich. Przed opadnięciem zwykle nie zmieniają koloru i pozostają zielone.

Perełkowiec japoński kwitnie latem (VII-VIII), rozwijając drobne, motylkowe, kremowobiałe, pachnące kwiaty, zebrane na szczytach pędów po zewnętrznej stronie korony w okazałe, gęste, wzniesione, wiechowate kwiatostany (podobne do kwiatów robinii akacjowej). Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w mięsiste, wydłużone owocostany, charakterystyczne strąki z przewężeniami, pomiędzy którymi znajdują się nasiona (strąki wyglądają jak sznury zielonych pereł, stąd nazwa gatunkowa drzewa)

Drzewo tworzy rozgałęziony, rozbudowany i rozległy system korzeniowy.

Jakie wymagania ma perełkowiec i jak go uprawiać?

Perełkowiec japoński w uprawie preferuje otwarte przestrzenie, słoneczne, cieple stanowiska i żyzne, głębokie, świeże, próchnicze, umiarkowanie wilgotne gleby, najlepiej o lekko zasadowym odczynie pH. Dobrze znosi suszę, zanieczyszczone powietrze i zasoloną glebę. Ponieważ jednak posiada umiarkowaną mrozoodporność (znosi mróz do ok. -20°C / -18°C) i jest wrażliwy na wiosenne przymrozki, poleca się sadzić go jedynie w najcieplejszych rejonach kraju na ciepłych, osłoniętych od wiatru stanowiskach.

Perełkowiec japoński jako gatunek może być rozmnażany przez wysiew nasion, natomiast jego odmiany przez sadzonki pędowe lub szczepienie.

Pielęgnacja perełkowca japońskiego

Drzewo należy podlewać umiarkowanie, zwłaszcza w okresach suszy, gdy gleba wyraźnie przesycha. Nawożenie zaleca się przeprowadzać raz w roku wiosną, stosując nawozy organiczne lub mineralne przeznaczone do drzew ozdobnych.

Perełkowiec japoński nie wymaga regularnego przycinania, ale ponieważ rośnie silnie i osiąga spore rozmiary, w razie potrzeby można korygować jego pokrój przez przycięcie części pędów (najlepiej wiosną).

Młode egzemplarze warto się też okrywać na zimę np. włókniną.

Szkodniki i choroby perełkowca japońskiego

Perełkowiec japoński uważany jest za roślinę stosunkowo odporną na choroby i szkodniki.

Jakie zastosowanie może mieć perełkowiec japoński?

Perełkowiec japoński w cieplejszych rejonach kraju może być uprawiany jako ozdobne drzewo parkowe lub sadzony w dużych ogrodach jako soliter (ze względu na masę opadających z drzewa po kwitnieniu kwiatów, lepiej nie zakładać pod jego koroną rabat ozdobnych). Jego kwiaty są bardzo miododajne i stanowią wartościowy pożytek dla pszczół, dlatego w pobliżu rośliny warto lokalizować ule. Perełkowiec nadaje się też do tworzenia doniczkowych form typu bonsai.

Roślina ze względu na bogaty skład chemiczny i zawartą w jej tkankach rutynę ma też zastosowanie w medycynie naturalnej. W celach leczniczych wykorzystuje się różne części drzewa (kwiaty, strąki, korzenie), które maja zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń.

Popularne odmiany perełkowca japońskiego

• 'Pendula' – odm. o zwisających pędach i płaczącym pokroju, wys ok. 3-5 m
• 'Golden Standard' – liście żółto-zielone, młode pędy złocistożółte lub pomarańczowożółte

Zdjęcia: Jianyi Liu, Linda, Peter / AdobeStock

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!