Kamień vs. drewno: nawierzchnie i ogrodzenia w ogrodzie

KAMIEŃ

Choć tylko nielicznych stać na ogrodzenia czy nawierzchnie w całości z kamienia, wystarczy umiejętnie wkomponować parę detali czy wstawek kamiennych w ogrodzenie albo nawierzchnię, by uszlachetnić wygląd nawet skromnego domostwa.

Na nawierzchnie ogrodowe zwykle stosuje się granit, bazalt, sjenit, a więc skały twarde, nienasiąkliwe, niepodatne na zanieczyszczenia i odporne na ścieranie, a ze skał miękkich – piaskowiec i wapień, które są nasiąkliwe i mniej odporne na ścieranie. Rzadziej stosuje się marmur, kwarcyt, porfir i serpentynit. Na nawierzchnie odpowiedni jest kamień o powierzchni piaskowanej, groszkowanej lub płomieniowanej, bo jest mniej śliski niż gładki.

Mury kamienne można wznosić z większości rodzajów kamienia. Najtrwalsze są mury z granitu, bazaltu, porfiru i kwarcytów, ale wyglądają dość surowo i są drogie, dlatego częściej wybierane są wapienie i piaskowce.

Nawierzchnie kamienne

Z kostki

Taka nawierzchnia nadaje się zarówno na podjazdy, jak i na ścieżki. Kostki mają zazwyczaj kształt zbliżony do prostopadłościanu, a kolory – w odcieniach szarości i beżu, aż po czerń. Można z nich układać nawierzchnie jednobarwne lub wzorzyste.

Z kamienia polnego

Kamień polny nadaje się do utwardzania ścieżek i podjazdów. Aby ścieżka była wygodna, należy wybierać na
nią kamienie z płaską powierzchnią.

Z płyt

Płytami grubości 3–5 cm można wykańczać ścieżki ogrodowe. Płyty cięte mają kształt kwadratowy lub prostokątny, a łamane – nieregularny. Szczególnie atrakcyjnie wyglądają nawierzchnie z piaskowca lub łupka.

Z kruszyw kamiennych

Na ścieżki nadają się takie kruszywa jak żwir, grys, kliniec i tłuczeń. Lepsze są materiały o ostrych krawędziach, bo ułożona z nich nawierzchnia jest stabilniejsza. Na ścieżkach z kruszywa nie zbiera się woda, ale większość z nich zarasta roślinnością, którą trzeba systematycznie usuwać.

Ogrodzenia z kamienia

Z kamienia ciosanego, łupanego lub polnego

Na ogrodzenie warto wybrać taki sam kamień, z jakiego wykonane są cokoły budynku lub okładziny schodów wejściowych. Kamienie układa się w murach na zaprawie cementowej, stosując zasadę wiązania murarskiego, to znaczy każdą spoinę pionową przykrywa się odpowiednio długim elementem kolejnej warstwy. Szczyt ogrodzenia kamiennego należy ukośnie wyprofilować i przykryć daszkiem. Nie zawsze ogrodzenia kamienne muruje się w całości z kamienia. żeby było taniej, mury wznosi się z tańszych materiałów, a kamień układa tak, by był widoczny w licu.

DREWNO

Właściwie zaimpregnowane i konserwowane nadaje się zarówno na nawierzchnie, jak i do budowy ogrodzeń, bo wygląda naturalnie i dobrze komponuje się z każdym ogrodem.

Nawierzchnie z drewna

Z bruku drewnianego

Są to klocki lub krążki z drewna akacjowego, sosnowego lub gatunków egzotycznych. Zbudowane z nich ścieżki wyglądają oryginalnie.

Z belek drewnianych

Do budowy ogrodowych ścieżek można także użyć impregnowanych belek drewnianych, przypominających podkłady kolejowe.

Belki drewniane można kupić w centrach ogrodniczych lub zamówić w tartaku. Prawdziwe podkłady kolejowe z rozbiórki torów kolejowych nie są polecane do ogrodów ze względu na drażniący zapach kreozotu, którym są impregnowane: wydzielają go nawet po wielu latach.

Ogrodzenia drewniane

Z desek, sztachet, okrąglaków lub bali

Płoty drewniane wykonuje się z ustawionych pionowo, poziomo lub skośnie desek, sztachet, okrąglaków lub bali. Drewno może być w kolorze naturalnym lub malowane na dowolny kolor i koniecznie zaimpregnowane. Elementy łączy się na gwoździe ze stali nierdzewnej lub ocynkowane bądź wkręty ze stali nierdzewnej, w przeciwnym razie będą pozostawiać ślady rdzy na drewnie.

Z drewna wykonuje się także bramy i furtki (pasują do ogrodzeń drewnianych lub z elementami drewnianymi). Najczęściej wykonuje się je z desek na szkielecie metalowym lub drewnianym usztywnionym profilami metalowymi.

Z paneli drewnianych

Są to ramy z wypełnieniem pełnym lub ażurowym wykonanym ze sztachet lub listew. Ich wymiary: szerokość – 1-1,8 m, wysokość – 0,5-1,8 m. Wzdłuż ogrodzenia z przęsłami drewnianymi często stosuje się podmurówkę betonową.

Tekst: Małgorzata Cuch