Mięta zielona marokańska (Mentha spicata Moroccan) nazywana też kłosową lub tylko marokańską to bylina z rodziny jasnowatych (Lamiaceae). Wbrew swojej nazwie, nie pochodzi jednak z Maroka, ale z Egiptu, a jej naturalne stanowiska znajdują się też w południowo-wschodniej Europie oraz Azji zachodniej (w stanie dzikim spotykana jest też w Polsce). Miętę zieloną uprawia się także w wielu krajach świata jako roślinę przyprawową i leczniczą.
Mięta zielona może dorastać do ok. 40/60-100/120 cm wys. W sezonie rozwija wzniesione, sztywne, kanciaste, rozgałęzione, nagie lub lekko owłosione pędy, pokryte układającymi się naprzemianlegle parami dużych, jasno zielonych, szeroko lancetowatych, ząbkowanych na brzegach liści, z wyraźnie zaznaczonym na blaszce unerwieniem. Powierzchnia liścia jest mocno karbowana, a w okolicach nerwów (zarówno na wierzchniej jak i na spodniej stronie), pokryta delikatnymi włoskami (liczniejszymi niż u mięty pieprzowej).
Roślina zakwita latem (VII-IX), rozwijając drobne, różowe lub różowo-fioletowe, miododajne, czteropłatkowe, dzwonkowate kwiaty z wystającymi pręcikami i słupkiem, zebrane na szczytach pędów w długie, gęste, kłosowe, owłosione kwiatostany.
Mięta zielona tworzy silny, rozłogowy system korzeniowy, a do tego mocno i szybko się rozrasta, dlatego na dobrych stanowiskach może stać się bardzo ekspansywna.
Wymagania i uprawa
Mięta zielona nie jest rośliną szczególnie wymagającą. W uprawie oczekuje ciepłych, zacisznych, słonecznych lub półcienistych stanowisk oraz żyznej, próchniczej, przepuszczalnej, lekko wilgotnej gleby, najlepiej o obojętnym lub lekko zasadowym odczynie pH.
Roślina jest zwykle dostatecznie mrozoodporna, ale w chłodniejszych rejonach kraju warto osłonić ją na zimę np. grubą warstwą ściółki.
W sezonie wegetacyjnym roślinę dobrze jest przycinać, nie dopuszczając do rozwoju kwiatów. Pozwoli to lepiej rozkrzewić się pędom i dłużej pozyskiwać z nich wartościowe liście.
Miętę zieloną można rozmnażać z nasion, ale także przez odrosty korzeniowe i podział dorosłych egzemplarzy.
Zastosowanie
Mięta zielona ma zastosowanie głównie jako roślina przyprawowa i lecznicza. Jej liście są delikatniejsze i łagodniejsze w smaku niż liście mięty pieprzowej (zawierają mniej mentolu, a więcej karwonu). Uznawane są też za słodsze i smaczniejsze, a jednocześnie bardziej orzeźwiające i aromatyczne (mają lekko ziołowy zapach). Z rośliny pozyskuje się je przed kwitnieniem, zrywając sukcesywnie w miarę rozwoju. Można wykorzystywać je w stanie świeżym lub suszonym do przygotowywania napojów i herbat. Liście sprawdzają się też jako przyprawa do deserów, lodów, ciast, sałatek, a także dań mięsnych, rybnych i warzywnych.
Mięta zielona ma też właściwości lecznicze, gdyż wspomaga trawienie, poprawia pracę jelit, łagodzi bóle brzucha i zapobiega wzdęciom.
W ogrodzie roślina doskonale nadaje się do uprawy w ogródkach ziołowych, musi być jednak pod stałą kontrolą, inaczej stanie się ekspansywna. Może być też uprawiana w dużych pojemnikach, odpowiednio zabezpieczanych na zimę przed chłodem.
Wybrane odmiany
- 'Crispa' (kędzierzawa) – odm. o mocno pokarbowanych liściach
Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: Miguel Pujante/Pixabay
Kwiaty cebulowe 
Jesienne kwiaty 
Ogród ozdobny 
Rośliny doniczkowe 
Owoce 
Warzywa 
Zioła 
Łąka kwietna 
Roślina tygodnia 
