Chmiel zwyczajny Humulus lupulus

Chmiel zwyczajny, fot. Wolfgang Claussen - Pixabay
Chmiel zwyczajny (Humulus lupulus) | Przeczytaj opis rośliny, zobacz zdjęcia i dowiedz się o niej więcej. Poznaj jej wymagania, zastosowanie oraz wskazówki dotyczące uprawy i pielęgnacji.
Posłuchaj
00:00
47
Dekoracyjność: owocostany
Gleba: przepuszczalna, żyzna
Kolor kwiatów: zielonkawe, białe, żółte
Kwiatostan: wiechowaty
Kwiaty: dwupienne
Odczyn gleby: lekko kwaśna, obojętna
Pokrój: pnącze
Wysokość: dł. 8-10 m.
Okres kwitnienia: VI, VII
Trwałość liści: sezonowe
Wilgotność: gleba umiarkowanie wilgotna
Stanowisko: słońce, półcień
Zastosowanie: roślina pnąca, sadzona przy podporach, sadzona przy ogrodzeniach, duże ogrody, roślina lecznicza

Chmiel zwyczajny (Humulus lupulus) to bylinowe pnącze z rodziny konopiowatych (Cannabaceae). Roślina pochodzi z południowej Europy i Ameryki Północnej, ale obecnie jest rozpowszechniona w wielu krajach świata, w tym także w Polsce, gdzie można ją spotkać zarówno w ogrodach jak i na stanowiskach naturalnych.

Chmiel zwyczajny to szybko rosnące, wysokie (ok. 6-10 m) pnącze o elastycznych, owijających się wokół podpór w prawą stronę, mocnych, sezonowych, szorstko owłosionych pędach, pokrytych dużymi, zielonymi, dłoniasto klapowanymi lub lancetowatymi, ząbkowanymi na brzegach liśćmi. Liście osadzone są na długich, sztywnych, szorstko owłosionych ogonkach i układają się na pędach naprzeciwległymi parami. Na blaszce liściowej mają wyraźnie zaznaczone unerwienie i całe są szorstko owłosione.

Chmiel jest dwupienny i zakwita wczesnym latem (VI-VII). Na jednej roślinie tworzą się kwiaty męskie (wyrastają w kątach liści i są zebrane w wiechowate, żółtozielone kwiatostany; zdj. 3), na innej żeńskie (zebrane w kotkowate kwiatostany, w których kwiaty osłonięte są jasnozielonymi liśćmi przykwiatkowymi; zdj. 2).

Kwiaty żeńskie po przekwitnieniu przekształcają się w efektowne, duże, zielone, szyszkowate owocostany.

Wymagania i uprawa

Chmiel zwyczajny to pnącze łatwe w uprawie i mało wymagające. Oczekuje słonecznego lub półcienistego, osłoniętego od wiatru stanowiska i żyznej, przepuszczalnej, stale lekko wilgotnej gleby. Jest dostatecznie mrozoodporny i nie wymaga zimowego okrycia. Późną jesienią jego ulistnione pędy zamierają, aby wiosną następnego roku odrodzić się z podziemnego kłącza.

Pnącze można rozmnażać przez wysiew nasion (daje też obfity samosiew), podział podziemnego kłącza lub sadzonki pędowe.

Zastosowanie

Chmiel zwyczajny to znakomite pnącze osłonowe. W sezonie rośnie bardzo szybko i w krótkim czasie potrafi osłonić pergole, siatki, altany czy ogrodzenia. Pod koniec lata jego dodatkową ozdobą są atrakcyjne, liczne, zielone szyszki.

Roślina ma również zastosowanie w lecznictwie (preparaty z szyszek działają uspokajająco), a także w przemyśle spożywczym (szyszki to ważny surowiec w produkcji piwa – pozyskuje się je z niezapylonych kwiatów żeńskich odmian użytkowych usuwając z plantacji rośliny męskie).

Uprawiając w ogrodzie chmiel należy jednak pamiętać, że pozostawiony bez kontroli może stać się ekspansywny, rozrastając się po okolicy za pomocą podziemnego kłącza i rozsiewając za pomocą zapylonych, szyszkowych owocostanów.

Wybrane odmiany

  • 'Aureus' – odm. ozdobna o żółtozielonych liściach i żółtych szyszkach
  • 'Lubelski' – odm. użytkowa wytwarzające duże ilości owocostanów (do prod. piwa)


Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: Wolfgang Claussen, mattwsweeny, Mrdidg, RitaE/Pixabay

Obserwuj
Więcej na ten temat
Ciesielska czy rozłupująca? Jaka siekiera do ogrodu?
Komentarze

Sekrety pięknych storczyków. Eksperci radzą, jakie produkty wybrać do codziennej pielęgnacji
To się przyda
Tagi
Najnowsze treści