Logo
Logo

Chmiel zwyczajny (Humulus lupulus)

Chmiel zwyczajny (Humulus lupulus) | Przeczytaj opis rośliny, zobacz zdjęcia i dowiedz się o niej więcej. Poznaj jej wymagania, zastosowanie oraz wskazówki dotyczące uprawy i pielęgnacji.
  • Dekoracyjność: owocostany
  • Gleba: żyzna, przepuszczalna
  • Kolor kwiatów: białe, żółte, zielonkawe
  • Kwiatostan: wiechowaty
  • Kwiaty: dwupienne
  • Odczyn gleby: lekko kwaśna, obojętna
  • Pokrój: pnącze
  • Wysokość: dł. 8-10 m.
  • Okres kwitnienia: VI, VII
  • Trwałość liści: sezonowe
  • Wilgotność: gleba umiarkowanie wilgotna
  • Stanowisko: słońce, półcień
  • Zastosowanie: roślina pnąca, sadzona przy podporach, sadzona przy ogrodzeniach, duże ogrody, roślina lecznicza
  • Chmiel zwyczajny (Humulus lupulus) to bylinowe pnącze z rodziny konopiowatych (Cannabaceae). Roślina pochodzi z południowej Europy i Ameryki Północnej, ale obecnie jest rozpowszechniona w wielu krajach świata, w tym także w Polsce, gdzie można ją spotkać zarówno w ogrodach jak i na stanowiskach naturalnych.

    Chmiel zwyczajny to szybko rosnące, wysokie (ok. 6-10 m) pnącze o elastycznych, owijających się wokół podpór w prawą stronę, mocnych, sezonowych, szorstko owłosionych pędach, pokrytych dużymi, zielonymi, dłoniasto klapowanymi lub lancetowatymi, ząbkowanymi na brzegach liśćmi. Liście osadzone są na długich, sztywnych, szorstko owłosionych ogonkach i układają się na pędach naprzeciwległymi parami. Na blaszce liściowej mają wyraźnie zaznaczone unerwienie i całe są szorstko owłosione.

    Chmiel jest dwupienny i zakwita wczesnym latem (VI-VII). Na jednej roślinie tworzą się kwiaty męskie (wyrastają w kątach liści i są zebrane w wiechowate, żółtozielone kwiatostany; zdj. 3), na innej żeńskie (zebrane w kotkowate kwiatostany, w których kwiaty osłonięte są jasnozielonymi liśćmi przykwiatkowymi; zdj. 2).

    Kwiaty żeńskie po przekwitnieniu przekształcają się w efektowne, duże, zielone, szyszkowate owocostany.

    Wymagania i uprawa

    Chmiel zwyczajny to pnącze łatwe w uprawie i mało wymagające. Oczekuje słonecznego lub półcienistego, osłoniętego od wiatru stanowiska i żyznej, przepuszczalnej, stale lekko wilgotnej gleby. Jest dostatecznie mrozoodporny i nie wymaga zimowego okrycia. Późną jesienią jego ulistnione pędy zamierają, aby wiosną następnego roku odrodzić się z podziemnego kłącza.

    Pnącze można rozmnażać przez wysiew nasion (daje też obfity samosiew), podział podziemnego kłącza lub sadzonki pędowe.

    Zastosowanie

    Chmiel zwyczajny to znakomite pnącze osłonowe. W sezonie rośnie bardzo szybko i w krótkim czasie potrafi osłonić pergole, siatki, altany czy ogrodzenia. Pod koniec lata jego dodatkową ozdobą są atrakcyjne, liczne, zielone szyszki.

    Roślina ma również zastosowanie w lecznictwie (preparaty z szyszek działają uspokajająco), a także w przemyśle spożywczym (szyszki to ważny surowiec w produkcji piwa – pozyskuje się je z niezapylonych kwiatów żeńskich odmian użytkowych usuwając z plantacji rośliny męskie).

    Uprawiając w ogrodzie chmiel należy jednak pamiętać, że pozostawiony bez kontroli może stać się ekspansywny, rozrastając się po okolicy za pomocą podziemnego kłącza i rozsiewając za pomocą zapylonych, szyszkowych owocostanów.

    Wybrane odmiany

    • 'Aureus' – odm. ozdobna o żółtozielonych liściach i żółtych szyszkach
    • 'Lubelski' – odm. użytkowa wytwarzające duże ilości owocostanów (do prod. piwa)


    Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: Wolfgang Claussen, mattwsweeny, Mrdidg, RitaE/Pixabay

     
    Powiązane tematy

    Komentarze

    Dodaj komentarz
    Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu. Może będziesz pierwsza/-y? Zajrzyj na Forum ZielonyOgrodek.pl