Śliwa tarnina

Roślina ma pokrój wzniesiony, osiąga do 3 m wysokości, a jej gałęzie rozrastają się ku górze oraz na boki. Na jej długopędach wyrastają długie ciernie. Liście tarniny są małe i owalne o ząbkowanym brzegu.

Białe kwiaty pojawiają się na krzewie jeszcze przed rozwinięciem liści i jest ich bardzo dużo.

Śliwa owocuje od października do grudnia. Wytwarza kuliste pestkowce o ciemnoniebieskiej skórce, przypominające nieco owoce borówki.

Nasiona (pestki) tarniny są bardzo trujące - ich spożycie w małej ilości powoduje zatrucie, a w dużej nawet porażenie ośrodka oddechowego, prowadzące do śmierci!

Wymagania i uprawa

Preferuje stanowiska ciepłe, nasłonecznione, ale może rosnąć również w półcieniu. Śliwa tarnina dobrze rośnie w zasadzie na większości gleb – piaszczystych, gliniastych i kamienistych. Lubi podłoża z dużą zawartością wapnia o średniej zawartości składników pokarmowych.

Nie wymaga przycinania. Jest w pełni mrozoodporna i miododajna. Tworzy dużo odrostów korzeniowych.

Zastosowanie

W ogrodzie tarninę można sadzić jako nieformowany, kwitnący żywopłot. Dobrze prezentuje się w ogrodach naturalistycznych. Warto ją sadzić w miejscach nieprzystępnych, gdzie inne rośliny nie chcą prawidłowo rozwijać się. W sadownictwie tarnina stosowana jest jako podkładka dla wielu odmian śliw.

Owoce tarniny są jadalne, ale mają kwaśny smak. Dopiero po pierwszych mrozach są smaczniejsze i delikatniejsze. Zawierają dużo węglowodanów, kwasy organiczne, witaminę C i karoten. Dawniej owoce tarniny podawano jako środek na szkorbut. Obecnie poleca się spożywanie soków z tarniny jako środek przeczyszczający i sposób na wspomaganie układu odpornościowego.

Polecane odmiany

• 'Purpurea' – o ozdobnych purpurowych liściach i różowych kwiatach
• 'Variegata' – o liściach biało-żyłkowatych
• 'Rosea'  – o kwiatach różowych (zdj. 6)

Zdjęcia: Szabolcs Molnar/Pixabay, iVerde, Hans Braxmeier, gabriele mlink, Markéta Machová/Pixabay, iVerde