Fuksja magellańska (Fuchsia magellanica), nazywana też fuksją zwyczajną to niewysoki półkrzew z rodziny wiesiołkowatych. Naturalnie występuje w Ameryce Południowej, zasiedlając świetliste lasy, polany i zarośla, jednak jest też uprawiany w wielu rejonach świata jako roślina ozdobna.
Jak wygląda i czym się charakteryzuje fuksja magellańska?
Fuksja magellańska może dorastać do ok. 1-2 m wysokości, jednak w uprawie pojemnikowej jest zwykle mniejsza. Roślina tworzy liczne, rozgałęzione, obłe, nagie, przewieszające się na zewnątrz, początkowo czerwonawe, później pokryte brunatną korą pędy i rozwija sezonowe, ogonkowe, szerokoeliptyczne, zielone, drobno ząbkowane na brzegach liście, układające się na pędach w okółkach lub parach.
Fuksja kwitnie latem i na początku jesieni (VII-X), rozwijając małe, wydłużone kwiaty, osadzone na długich, cienkich szypułkach i zebrane na szczytach pędów w zwisające, luźne grona. Pojedynczy kwiat jest zwykle dwubarwny i posiada czerwony lub różowoczerwony, wydłużony, rurkowaty kielich z czterema odstającymi działkami kielicha oraz fioletową koronę z purpurowymi, mocno wystającymi pręcikami, zwieńczonymi białymi pylnikami. Po przewinieniu kwiaty przekształcają się w wydłużone, walcowate, pękate, zielone, a po dojrzeniu czarne owoce (jagody).
Jakie są wymagania fuksji? Co trzeba jej zapewnić?
Fuksja magellańska preferuje z reguły jasne i półcieniste stanowiska, ale można znaleźć też odmiany do większego cienia. Potrzebuje żyznych, próchniczych, przepuszczalnych i stale lekko wilgotnych gleb. Dobrze znosi zasolone powietrze, dlatego może być uprawiana w rejonach nadmorskich. Nie toleruje jednak upałów i suszy.
Większość fuksji wykazuje się niską mrozoodpornością (do ok. -8/-10°C), dlatego roślinę najlepiej uprawiać w pojemnikach, sezonowo wystawianych na balkon lub do ogrodu. Można ją zimować w chłodnym (ok. 5-10°C) i jasnym pomieszczeniu.
Warto jednak zaznaczyć, że obecnie dostępne są na rynku odmiany fuksji magellańskiej o nieco wyższej mrozoodporności. Rośliny te można próbować uprawiać w gruncie (w cieplejszych rejonach kraju), a na zimę koniecznie okrywać. Wprawdzie zimą górna część rośliny zwykle zamiera, jednak wiosną dobrze odrasta z korzenia.
Fuksja magellańska jako gatunek może być rozmnażana przez wysiew nasion, jednak jej odmiany należy rozmnażać za pomocą sadzonek pędowych.
Pielęgnacja fuksji magellańskiej – podlewanie, nawożenie, cięcie
Roślina latem powinna być podlewana tak, jak inne kwiaty balkonowe – często, lecz umiarkowanie. Ze względu na szybki wzrost i obfite kwitnienie, w sezonie wegetacyjnym fuksja potrzebuje też nawożenia, najlepiej środkami dla roślin kwitnących.
Wiosną, po okresie zimowego spoczynku, roślinę trzeba przycinać, skracając jej pędy o ok. 1/3.
Jakie choroby i szkodniki mogą atakować fuksję?
Fuksja magellańska jest rośliną podatna na choroby, szczególnie pochodzenia grzybowego, dlatego bywa porażana przez brunatną plamistość liści oraz mączniaka prawdziwego i może paść ofiarą werticiliozy. Czasami jest też atakowana przez szkodniki (min. mszyce, przędziorki, mączliki).
Jakie zastosowane ma fuksja? Gdzie najlepiej zdobi?
Fuksja magellańska ma ładny, rozłożysty pokrój i obficie kwitnie, dlatego w ogrodzie lub donicy doskonale prezentuje się jako soliter, szczególnie, jeśli jest prowadzona w formie piennej (drzewka szczepionego na podkładce). W cieplejszych rejonach kraju może być też elementem kompozycji z innymi, niedużymi krzewami oraz bylinami.
Odmiany fuksji o podwyższonej odporności na mróz
- 'Galadriel' – (zdj. 1) kwiaty o białym kielichu i czerwonych płatkach, 60-80 cm wysokości
- 'Riccortonii' – kwiaty czerwono-fioletowe, wys ok. 1-1,5 m
- 'Hawkshead' – kwiaty białe, wys ok. 1-1,2 m
- 'Aurea' – liście żółte z czerwonym unerwieniem, w sezonie żółtozielone, kwiaty czerwono-fioletowe, wys ok. 0,6-1 m
- 'Tricolor' – kwiaty różowo-filetowe, liście biało-różowo-zielone, wys ok. 1-1,5 m,
- 'Mrs. Popple' – kwiaty różowo-filetowe, wys ok. 1-1,2 m
Zdjęcia: Cynthia, Marc, Raquel Pedrosa / AdobeStock