Nikandra miechunkowa Nicandra physalodes

Nikandra miechunkowa, fot. Małgorzata Wójcik
Nikandra miechunkowa (Nicandra physalodes) | Przeczytaj opis rośliny, zobacz zdjęcia i dowiedz się o niej więcej. Poznaj jej wymagania, zastosowanie oraz wskazówki dotyczące uprawy i pielęgnacji.
Posłuchaj
00:00
11
Dekoracyjność: owocostany, owoce
Gleba: przepuszczalna, żyzna, próchniczna
Kolor kwiatów: fioletowe, liliowe, wielobarwne, białe
Kwiaty: pojedyncze, dzwonkowate
Odczyn gleby: lekko kwaśna, obojętna
Owoce: jagody
Pokrój: wzniesiony, rozłożysty
Wysokość: do 1,5 m
Okres kwitnienia: VI, VII, VIII, IX
Kolor owoców: ciemnoniebieske
Wilgotność: gleba wilgotna
Stanowisko: słońce, półcień
Zastosowanie: w grupie, ogrody przydomowe, pojemniki, bukiety, rabaty

Nikandra miechunkowa (Nicandra physalodes) lub po prostu nikandra, to roślina jednoroczna należąca do rodziny psiankowatych (Solanaceae). W wielu tropikalnych krajach jest rośliną ruderalną uważaną za chwast. Na terenach strefy umiarkowanej uprawiana jest w celach ozdobnych.

Nikandra może dorastać do 1,5 m wysokości i 1,7 szerokości. Ma pokrój rozłożysty lub parasolowaty. Liście są spore, ząbkowane i ułożone na łodydze skrętolegle. Czarne kropki na blaszkach liściowych to "kępki" włosków. Zielone łodygi z czasem ciemnieją przybierając ciemno-fioletową barwę.

Kwiaty rośliny zawiązują się pojedynczo w kątach liści. Mają charakterystyczne, spore, kielichy o 5-ciu, wyraźnie sercowatych, ostrych u góry, często fioletowawych na końcach działkach. Sam kwiat jest dzwonkowaty, otwierający się za dnia i jasno-fioletowy (liliowy) z wyraźnie oddzielonym białym środkiem. Osiąga do ok. 4-5 cm średnicy. Kwitnie od czerwca do października, przy czym żywotność pojedynczego kwiatu to ok. 3 dni.

Owocami nikandry miechunkowej są fioletowe jagody ukryte w ozdobnie wyglądających, zrośniętych działkach kielicha (tzw. mieszkach). Każda działka ma dużą ciemno-fioletową, prawie czarną plamę. Z czasem kielich usycha, traci kolor i pęka.

Roślina ma właściwości lekko trujące i odstraszające owady – komary i muchy (nazwa ang. rośliny to shoo-fly plant) bardzo nie lubią zapachu roztartego ziela.

Wymagania i uprawa

Nie jest ciężka w uprawie. Aby jak najładniej kwitnąć potrzebuje stanowiska słonecznego i przepuszczalnej, żyznej oraz stale umiarkowanie wilgotnej gleby. Roślina bardzo źle znosi suszę (szczególnie wtedy, gdy rośnie na pełnym słońcu).

Tak jak inne rośliny z psiankowatych, nikandra jest ciepłolubna i nie przeżywa mrozów.

Rozmnażamy ją poprzez wysiew nasion pod osłonami w kwietniu. Najlepiej ją pikować, gdy wytworzy 2 pary liści, a wysadzać do gruntu pod koniec maja (po wiosennych przymrozkach).

Roślinę lubią ślimaki i pomimo swoich mechanizmów obronnych przed szkodnikami mogą dość ucierpieć z ich powodu.

Zastosowanie

Roślina pasuje na kwietne rabaty z niskimi roślinami. Sprawdza się też w uprawie w pojemnikach na tarasie czy balkonie, a ze względu na swoje odstraszające owady właściwości w ostatnich latach cieszy się coraz większym zainteresowaniem. Nikandra jest wykorzystywana w suchych bukietach.

Jest to roślina znana w medycynie ludowej krajów takich jak Brazylia, Tasmania, Madagaskar czy Nepal.


Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: Małgorzata Wójcik, Radfotosonn/Pixabay

Obserwuj
Więcej na ten temat
Sekrety pięknych storczyków. Eksperci radzą, jakie produkty wybrać do codziennej pielęgnacji
Komentarze

Ciesielska czy rozłupująca? Jaka siekiera do ogrodu?
To się przyda
Tagi
Najnowsze treści