Sosna żółta (Pinus ponderosa) należy do rodziny sosnowatych (Pinaceae). W środowisku naturalnym występuje w Ameryce Północnej (jest tam odpowiednikiem "polskiej" sosny zwyczajnej).

W Polsce osiąga finalnie ok. 30-40m wysokości, ale rośnie wolno. 30-letnie okazy mają wysokość ok. 10m. Posiada symetryczny pokrój z szeroko-stożkowatą koroną. Pędy są krótkie i sztywne. Długie igły (dochodzące do 25cm) są zebrane w pęczkach po trzy. Szyszki są małe, cylindryczne. Nazwa sosny pochodzi od zabarwienia drewna.

Sosna żółta - wymagania i uprawa:

Drzewo nie ma dużych wymagań siedliskowych i jest łatwe w uprawie. Lubi stanowiska słoneczne, ale dobrze radzi sobie także w półcieniu. Preferuje podłoża przepuszczalne, umiarkowanie żyzne o kwaśnym odczynie. Może rosnąć na piaszczystych i kamienistych podłożach. Nie jest wystarczająco mrozoodporna, dlatego lepiej unikać uprawy w chłodniejszych rejonach Polski.

Sosna żółta dobrze znosi zanieczyszczenia powietrza. Można ją sadzić pod koniec lata lub wiosną. W pierwszych latach uprawy zaleca się ją podlewać (także zimą). Przed nadejściem mrozów warto wyłożyć grubą warstwę ściółki. Odmiany karłowe (np.: 'Dixie') nadają się do uprawy w pojemnikach.

Zastosowanie:

Sosna jest chętnie sadzona w dużych ogrodach i parkach ze względu na swój „puszysty” wygląd. Efektownie prezentuje się jako soliter. Dobrze wygląda w kompozycjach naturalistycznych.

zdjęcie: Benjamin Earwicker, www.freeimages.com