Śnieżnik lśniący (Chionodoxa luciliae)

Śnieżnik lśniący (Chionodoxa luciliae) to gatunek rośliny cebulowej należącej do rodziny szparagowatych (Asparagaceae). Pochodzi z Turcji, gdzie porasta górskie tereny (1600-2000 m n.p.m.). W ogrodach uprawia się jego ozdobne odmiany i mieszańce.

Bylina osiąga wysokość 8-14 cm. Wytwarza zwykle po 2 liście o szerokości 2 cm. Są one pokryte cienką warstwą kutneru, mają jaśniejszy kolor od spodniej strony i "kapturkowate" zakończenie. Zdarza się, że mają szaro-purpurowe brzegi.

Łodyga jest wyprostowana, dość cienka. Może być zielono-żółta lub mieć purpurowe przebarwienia. Kwiatostan typu grono składa się z 2 do 3, luźno osadzonych kwiatów na dłuższych, cienkich szypułkach, skierowanych wnętrzem do góry.

Kwiaty są duże jak na śnieżniki – ok 3,5 cm średnicy. Okwiat bez przysadek, w kształcie gwiazdy, z sześcioma listkami. Są one wydłużone, owalne, czasem romboidalne. Posiadają wyraźną żyłkę po środku. Kolor – lawendowo-niebieski z białym wnętrzem (oczkiem). Śnieżnik lśniący kwitnie w III-IV.

Cebula śnieżnika lśniącego jest owalna (1,5 cm wys. i 2 cm szerokości) oraz ma ciemno-brązową tunikę.

Wymagania i uprawa

Tak jak pozostałe śnieżniki, roślina ta najlepiej rośnie w słońcu i półcieniu. Wymaga ziemi przepuszczalnej, najlepiej piaszczystej lub gliniastej. Nie lubi nadmiernego podlewanie i jest wytrzymała na suszę.

Zastosowanie

Śnieżniki sadzi się na rabatach bylin kwitnących wiosną. Dobrze czują się w ogrodach skalnych i w sąsiedztwie roślin sucholubnych. Można je z powodzeniem uprawiać w pojemnikach na balkonie lub tarasie. Kwiaty tych bylin nadają się na kwiat cięty.

Interesujące odmiany

• 'Alba' – białe kwiaty po 1-2 na cebulkę
• 'Rosea' – blado-różowe kwiaty z ciemniejszym nerwem na płatkach

Zdjęcia: iBulb