Dierama (łac. Dierama) to rodzaj bulwiastych bylin z rodziny kosaćcowatych (Iridaceae). Zalicza się do niego ponad 40 gatunków, występujących głównie w Afryce Południowej. Kilka uprawianych jest też jako rośliny ozdobne.
Rośliny te mogą dorastać do ok. 0,6/1-1,8/2 m wys. Tworzą zielone, trawiaste, wąskie, płaskie, łukowato przewieszające się na zewnątrz liście, zebrane w duże, gęste, kępy, osiągające ok. 0,6-1 m wys.
Dieramy kwitną latem (VII-VIII), wydając cienkie, sztywne, łukowato przewieszające się na zewnątrz pędy, zwieńczone kłosokształtnym, ażurowym, rozgałęzionym kwiatostanem, złożonym z lejkowatych, zwisających w dół kwiatów, zbudowanych z sześciu barwnych listków okwiatu (różowych, białych, fioletowych, kremowych), zrośniętych ze sobą u podstawy w krótką rurkę. Wiele nazw zwyczajowych dobrze oddaje ich eteryczny wygląd np. anielskie wędki, weselne dzwonki.
Organem podziemnym dieram są bulwocebule, które rosną piętrowo (nowa cebula wyrasta ponad straszą).
Wymagania i uprawa
Dieramy w uprawie oczekują słonecznych, ciepłych stanowisk i żyznych, przepuszczalnych, stale lekko wilgotnych, najlepiej piaszczysto-gliniastych gleb o lekko kwaśnym odczynie pH.
Są słabo mrozoodporne (max. do ok. -12/-15/-17°C), dlatego poleca się ich uprawę w najcieplejszych rejonach kraju i okrywanie na zimę np. warstwą kory. Należy też pamiętać, że zimą poważnym zagrożeniem dla roślin jest też nadmierna wilgoć w glebie, która potrafi je całkowicie zniszczyć.
Rośliny wymagają systematycznego podlewania szczególnie w trakcie przedłużających się okresów bezdeszczowych. Warto je też nawozić na początku sezonu nawozami o długim działaniu.
Dieramy można rozmnażać przez bulwki przybyszowe. Podział należy jednak przeprowadzać ostrożnie, ze względu na kruchość bulw (wykorzystuje się jedynie te cebule, które same odłączyły się od pozostałych lub pobiera najstarsze). Nie powinno się też dzielić i wykopywać roślin częściej niż raz na 5-6 lat, gdyż źle to znoszą i trudno się regenerują. Po zabiegu mogą też nie zakwitnąć. Gatunki rozmnaża się też z nasion, co jednak jest trudne, bo nasiona kiełkują długo, a otrzymane z nich rośliny zakwitają dopiero po kilku latach.
Zastosowanie
Dieramy to piękne rośliny o filigranowych i zwiewnych kwiatostanach, poruszających się przy każdym powiewie wiatru, ale w naszym klimacie ich uprawa jest kłopotliwa ze względu na wymagania cieplne.
Można spróbować też sadzić je w donicach, jednak pojemniki muszą być duże i wysokie, bo bulwocebule mocno przyrastają na wysokość i rosną w głąb podłoża. Rośliny uprawiane w donicach muszą być przechowywane w miejscu zabezpieczonym przed mrozem. Trzeba się też liczyć z tym, że mogą nie kwitnąć. Jeśli jednak zapewnimy dieramie odpowiednie warunki, może być wspaniałą ozdobą rabaty.
Ładnie wygląda w towarzystwie róż, kłosowców, lawend i traw ozdobnych. Dobrze prezentuje się też w ogrodzie żwirowym.
Wybrane gatunki
W uprawie spotyka się min.: D. pulcherrimum, D. dracomontanum, D. igneum (zdj. 2), D. luteo-albidum, D. robustum
Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: Wirestock/Depositphotos, peganum/CC BY-SA 2.0/Wikimedia Commons
Kwiaty cebulowe 
Jesienne kwiaty 
Ogród ozdobny 
Rośliny doniczkowe 
Owoce 
Warzywa 
Zioła 
Łąka kwietna 
Roślina tygodnia 
