Lubczyk ogrodowy należy do rodziny selerowatych (Apiaceae). Potocznie jest nazywany zielem miłości, gdyż przez długi czas wierzono, że to roślina magiczna, którą można "oczarować" wybranka. Do niedawna twierdzono, że liście i korzeń lubczyku to afrodyzjaki, ale badania nie wykazały występowania w roślinie związków "pobudzających".



Lubczyk ogrodowy to wieloletnia roślina dorastająca do 2 m wysokości. W pierwszym roku wytwarza rozetę podwójnie pierzastych liści, w drugim pędy kwiatostanowe. To zioło kwitnie od czerwca do sierpnia, kwiaty są niepozorne żółto-zielone, zebrane w baldachy. Owocem lubczyku jest lekko jajowata rozłupnia.

Roślina preferuje nasłonecznione, ciepłe stanowiska i lekkie, zasobne, przepuszczalne podłoża. Ma dość duże wymagania wodne i pokarmowe. Dla potrzeb domowych uprawiana jest zwykle z siewu wprost do gruntu (sierpień-wrzesień). Zabiegi pielęgnacyjne polegają na spulchnianiu gleby, odchwaszczaniu i regularnym nawożeniu.

Surowcem lekarskim są korzenie i kłącza lubczyku, zbierane jesienią, czyszczone i suszone w warunkach naturalnych po uprzednim rozdrobnieniu. Jednak w kuchni używa się głównie liści lubczyku, zbieranych w miarę potrzeb. Zbiór liści na suszenie najlepiej przeprowadzić przed kwitnieniem.

Lubczyk to przede wszystkim popularna przyprawa do zup, gulaszów i sosów, wspomagająca trawienie i polecana przy dolegliwościach żołądkowych.