Kudrania / Drzewo malinowe Cudrania tricuspidata

Kudrania (Cudrania tricuspidata) nazywana czasem drzewem malinowym, to niezwykle ciekawa roślina należąca do rodziny morwowatych (Moraceae) – tej samej, do której zaliczają się popularne w Polsce morwy i figowce. Pochodzi z Azji Wschodniej (głównie z Chin, Korei, Japonii i Wietnamu), gdzie uprawiana jest zarówno ze względu na smaczne owoce, jak i właściwości lecznicze. W Europie i Polsce kudrania zyskuje na popularności jako dekoracyjny krzew lub małe drzewko.

Jak wygląda kudrania?

Kudrania może być krzewem lub niewielkim drzewem. W warunkach naturalnych dorasta do 6 m, ale w uprawie pojemnikowej zwykle nie przekracza ok. 3 m wysokości. Ważną cechą rośliny są jej pędy z cierniami. Młode są zazwyczaj zielone, lekko owłosione (omszone), a starsze stają się gładkie i szaro-brązowe. Liście są eliptyczne lub lancetowate, błyszczące, o intensywnie zielonej barwie, z charakterystycznymi trzema wierzchołkami (właśnie stąd pochodzi nazwa gatunkowa tricuspidata). Jesienią liście przebarwiają się na żółto, tworząc piękny, dekoracyjny akcent w ogrodzie.

Roślina zakwita na przełomie maja i czerwca. Kwiaty są drobne, zielonkawe, zebrane w niewielkie skupiska w kątach liści. Kudrania jest rośliną dwupienną – aby uzyskać owoce, należy mieć przynajmniej jeden egzemplarz żeński i jeden męski. Owoce dojrzewają pod koniec lata – są kuliste, mają około 2-3 cm średnicy, ciemnoczerwoną barwę i przypominają maliny lub jeżyny. Są jadalne, bardzo słodkie i aromatyczne.

Wymagania uprawowe

• Stanowisko: kudrania preferuje ciepłe, słoneczne i osłonięte miejsca. Źle znosi przeciągi i silne wiatry, dlatego najlepiej sadzić ją przy ścianach budynków lub ogrodzeniach.
• Gleba: najlepiej rośnie w żyznych, próchnicznych i przepuszczalnych glebach o lekko kwaśnym do obojętnego odczynie. Toleruje okresowe przesuszenie, ale lepiej owocuje, gdy ma zapewnione stałe, umiarkowane nawodnienie.
• Mrozoodporność: roślina znosi spadki temperatur do około -15°C, jednak młode egzemplarze są bardziej wrażliwe. W chłodniejszych rejonach Polski zaleca się uprawę pojemnikową i przenoszenie roślin do jasnych, chłodnych pomieszczeń na zimę.
• Rozmnażanie: kudranię można rozmnażać z nasion (wymagających stratyfikacji) lub przez sadzonki półzdrewniałe, które szybciej się ukorzeniają i lepiej zachowują cechy odmianowe.

Pielęgnacja kudranii

Kudrania nie jest szczególnie wymagająca, ale by dobrze się rozwijała i owocowała, warto zapewnić jej odpowiednią pielęgnację. Podlewanie musi być regularne, szczególnie w okresie wzrostu i podczas upałów. Drzewko warto nawozić co 3-4 tygodnie, stosując nawozy organiczne (np. kompost) lub nawozy do roślin owocujących.

Przycinanie kurdanii nie jest konieczne, ale można formować koronę przez wiosenne cięcie. Usuwanie martwych i chorych pędów poprawia zdrowotność rośliny.

Choroby i szkodniki

Kudrania uchodzi za roślinę odporną na większość chorób i szkodników. W niekorzystnych warunkach (np. zbyt suche powietrze lub przelanie) mogą się pojawić mszyce, przędziorki lub mączliki.

Zastosowanie w ogrodzie

Kudranię można uprawiać zarówno w gruncie, jak i w dużych donicach na tarasach czy balkonach. W cieplejszych rejonach kraju radzi sobie w ogrodach całorocznie, ale w większości przypadków wymaga zimowania pod osłoną. Pięknie prezentuje się jako soliter w wyeksponowanych miejscach, w ogrodach kolekcjonerskich i egzotycznych. Dobrze umieszczać ją przy ścianach budynków lub altanach, gdzie dodatkowo chroniona jest przed wiatrem.

Malinopodobne owoce kudrani doskonale nadają się na przetwory, susz i do bezpośredniego spożycia.

Zdjęcia: HVPM dev, bong / AdobeStock

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!