Eukaliptus górski (Eucalyptus gunnii), znany też jako eukaliptus gunni, to wieczniezielone drzewo z rodziny mirtowatych (Myrtaceae). Naturalnie występuje w Australii (Tasmania), ale jest też uprawiany w innych rejonach świata jako popularna roślina pojemnikowa.
Jak wygląda eukaliptus górski? Czym się charakteryzuje?
Eukaliptus gunni w naturze może dorastać do 25-35 m wysokości (w naszym klimacie zwykle nie przekracza 2 m). Drzewo tworzy prosty, smukły, czasem wielokrotny pień i rozwija luźną, rozłożystą koronę, złożoną z licznych, rozgałęzionych pędów, pokrytych szarozieloną lub czerwono-pomarańczową korą, która na starszych pędach i na pniu łuszczy się pasami, dając wielobarwny efekt kolorystyczny.
Eukaliptus rozwija dwa rodzaje liści: bardzo charakterystyczne, młode, 2-3 letnie (juwenilne) są okrągłe, nieduże, siedzące, pokryte sinoniebeiskim kutnerem i ułożone na pędzie naprzeciwlegle, natomiast dojrzałe są ogonkowe, szerokolancetowate, skórzaste, ciemnozielone, zaostrzone na wierzchołku, z wyraźnie widocznym na blaszce unerwieniem. Na pędzie układają się naprzemianlegle i mogą pozostać na roślinie przez wiele lat. Liście oraz pędy po roztarciu wydzielają olejki eteryczne.
Eukaliptus górski kwitnie latem (VII), wydając drobne, kremowobiałe, kuliste kwiaty z licznymi, długimi pręcikami, zebrane po trzy w małe kwiatostany na szczytach pędów. Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w pękate owoce (torebki), zawierające ciemne nasiona.
Wymagania eukaliptusa górskiego i jak go uprawiać
Eukaliptus górski w uprawie oczekuje słonecznego, ciepłego stanowiska i przepuszczalnego, luźnego, lekko wilgotnego, próchniczego podłoża, o zasadowym odczynie pH. W młodości nie toleruje suszy i jest wrażliwy na zalanie. Rośliny lubią też wilgotne powietrze.
Eukaliptus górski uznawany jest za najbardziej mrozoodporny spośród eukaliptusów (według różnych źródeł znosi mróz do ok. -10/-12°C lub do -18/-20°C), jednak zimy w gruncie może nie przetrwać, głównie ze względu na mroźne wiatry i wiosenne roztopy. Nie zniesie też silniejszych mrozów, dlatego poleca się uprawiać go w pojemnikach, chowanych na zimę do chłodnego (ok. 10-15°C), jasnego pomieszczenia. Zimowanie rośliny w takich warunkach nie zawsze się jednak udaje, dlatego niektóre źródła sugerują przechowywanie eukaliptusa zimą w mieszkaniu.
Eukaliptus górski najczęściej rozmnażany jest za pomocą siewu nasion, jednak można też spróbować ukorzeniać sadzonki pędowe.
Pielęgnacja – jak o niego dbać?
Roślina ta powinna być podlewana często, lecz umiarkowanie. Starsze egzemplarze lepiej znoszą chwilowy niedobór wody, choć także źle reagują na przedłużającą się suszę. Eukaliptusa w donicach warto nawozić co kilka tygodni w okresie wzrostu nawozem do roślin zielonych.
Eukaliptus górski rośnie bardzo szybko, dlatego chcąc zachować jego kompaktowy, zwarty pokrój każdego roku wiosną należy go przycinać. Zabieg pobudzi też roślinę do wydawania większej ilości młodych pędów, których błękitne zabarwienie jest wyjątkowo efektowne.
● Polecamy: Projekt ogrodu w 5 minut i to za darmo. Wypróbuj naszą aplikację do projektowania ogrodów online
Choroby i szkodniki – co może go atakować?
Eukaliptus górski jest dość wrażliwy na choroby, głównie pochodzenia grzybowego (np. czarna plamistość liści, mączniak rzekomy). Źle znosi też zalanie, które może powodować gnicie jego korzeni. W okresie zimowym mogą go też atakować przędziorki.
Ozdobne zastosowanie eukaliptusa górskiego
Eukaliptus górski ze względu na swoją niepewną mrozoodporność wybierany jest najczęściej do donic, jako ozdobna roślina sezonowa, którą w odpowiednich warunkach można zimować. Doskonale nadaje się też do ciecia i formowania, dlatego można z niego tworzyć ciekawe, małe drzewka lub kępiaste krzewy.
Młode, pokryte okrągłymi, niebieskozielonymi liśćmi pędy eukaliptusa, są cenionym materiałem bukieciarskim, często wykorzystywanym do tworzenia wymyślnych bukietów z żywych roślin.
Zdjęcia: Formatoriginal, KreaFoto, Christophe.dtr / AdobeStock