Drzewo dorasta do ok. 40 m wysokości, a w Polsce najwyżej do 20. Rośnie szybko, przyrastając ok. 25 cm rocznie. Ma piękny, regularny, stożkowy pokrój. Pędy drzewa są prawie nagie, koloru oliwkowego i mają tzw. ożywicowane pąki. 

Igły są długie – do 6-7 cm, szaro- lub srebrzysto-zielone. Charakterystycznie, sierpowato zakrzywione do góry. Są tępe lub delikatnie wcięte na końcach. Po roztarciu pachną cytryną.

Bardzo ozdobne szyszki są niebiesko-fioletowe, stojące, walcowate i mają 12 cm długości. Rozpadają się we wrześniu.

Wymagania i uprawa

Jodła kalifornijska jest łatwa w uprawie. Dobrze czuje się na otwartych i wietrznych przestrzeniach. Potrzebuje dużo słońca – na stanowisku ocienionym rośnie słabiej i szybko gubi dolne gałęzie.

Jest tolerancyjna jeśli chodzi o rodzaj gleby – dobrze rośnie na średnio wilgotnych, suchych lub żwirowatych glebach, ubogich w składniki odżywcze.

Jest to najbardziej odporny na mróz, suszę i zanieczyszczenie powietrza gatunek jodły.

Zastosowanie

Roślina często stosowana w Polskich ogrodach. Zależnie od odmiany i pokroju można ją stosować jako soliter jak i składnik wyższego nasadzenia. Jest też polecana do sadzenia na cmentarzach, ponieważ "mało śmieci".

Ciekawe odmiany

• 'Gable's Weeping' – karłowa, do 1,5 m wys.; starsze gałęzie przewieszające się (zdj. 1)
• 'Archer's Dwarf' – igły bardzo wyraźnie odgięte w kierunku pnia, bardzo jasno-srebrzyste
• 'Compacta' – karłowa, po 30 latach ok. 2-3 m wys; zwarty, szeroki, nieregularny pokrój, krótkie igły

Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: "Abies concolor 'Gable's Weeping' 2015"/F. D. Richards/CC BY-SA 2.0; iVerde; "White Fir"/S. Rae/CC BY 2.0; "Abies concolor 'Candicans'/F. D. Richards/CC BY-SA 2.0