Sansewieria parva (Sansevieria parva) to niewielki sukulent z rodziny szparagowatych (Asparagaceae). Gatunek pochodzi z Afryki Wschodniej, ale jest też uprawiany w wielu innych rejonach świata jako roślina doniczkowa, a w cieplejszym klimacie także ogrodowa.
Jak wygląda sansewieria parva?
Sansewieria parva może dorastać do ok. 20-40/50 cm wys. Roślina posiada wąskie, szablaste, długie, ostro zakończone, sztywne, skórzaste, całobrzegie, błyszczące, ciemnozielone liście z widocznym na blaszce, jasnym, marmurkowym wzorem w postaci poprzecznych, szerokich pasów. Liście mocno rozchylają się na boki i są zebrane ponad ziemią po 6-18 sztuk w promienistą, rozłożystą rozetę. W porównaniu do innych sansewierii są znacznie delikatniejsze i kruche.
Sansewieria parva kwitnie latem, wydając drobne, niepozorne, białoróżowe, wydłużone kwiaty, zebrane na szczycie krótkiego, sztywnego pędu w luźny, wiechowaty kwiatostan. U roślin uprawianych we wnętrzach nie osiągają one większych rozmiarów i nie mają szczególnej wartości ozdobnej.
Roślina tworzy pod ziemią grube, pomarańczowe kłącza, za pomocą których mocno rozrasta się na boki. Starsze egzemplarze uprawiane w doniczkach, potrafią wytwarzać napowietrzne, przewieszające się za brzeg pojemnika rozłogi, zakończone małą sadzonką liściową.
Jakie są wymagania sansewierii parva i jak ją uprawiać?
Sansewieria parva w uprawie oczekuje pólcienistego stanowiska z rozproszonym światłem i przepuszczalnej, lekkiej, umiarkowanie wilgotnej ziemi (najlepiej specjalnego podłoża dla kaktusów i sukulentów). Dobrze znosi przesuszone powietrze.
Ze względu na brak mrozoodporności (choć niektóre źródła sugerują, że potrafi znieść krótkotrwałe spadki temperatury do kilku stopni poniżej zera), przez cały rok trzeba też zapewnić roślinie dość wysoką temperaturę. Idealnie byłoby zapewnić jej ok. 20-28°C latem, a zimą ok. 16-18°C, co stymuluje większość sukulentów do intensywnego wzrostu w czasie wegetacji oraz kwitnienia.
Sansewieria parva może być rozmnażana na kilka sposobów: przez podział dorosłych egzemplarzy, sadzonki rozłogowe oraz sadzonki liściowe.
Pielęgnacja – jak dbać o tę sansewierię?
Sansewierię parva należy podlewać umiarkowanie, pozwalając glebie przeschnąć między kolejnymi podlewaniami, natomiast zimą podlewanie należy ograniczyć do minimum. Nawożenie w okresie wzrostu można przeprowadzać raz w miesiącu nawozem do sukulentów.
Liści nie trzeba przycinać, ale warto usuwać pojawiające się kwiatostany, aby roślina nie traciła energii na ich rozwój.
Choroby i szkodniki – co może zaatakować roślinę?
Sansewieria parva zwykle nie sprawia większych problemów, ale rośliny uprawiane w niewłaściwych warunkach lub osłabione mogą czasami paść ofiarą szkodników (np. wełnowce, tarczniki) lub chorób grzybowych (np. zgnilizna korzeni). Są też wrażliwe na zalanie i nie tolerują ciężkiego, mokrego podłoża, które powoduje u nich gnicie korzeni.
Jakie zastosowanie ma sansewieria parva? Gdzie ją eksponować?
Sansewieria parva najlepiej prezentuje się jako soliter w niskich, szerokich pojemnikach lub w wiszących doniczkach, z których jej rozłogi powietrzne, zakończone sadzonkami mogą swobodnie się zwieszać. Roślina może być też uprawiana w oknie kwiatowym lub otwartych, szklanych ogródkach.
Zdjęcia: kseniaso, Dr Ajay Kumar Singh / AdobeStock