Aloes drzewiasty Aloe arborescens

Aloes drzewiasty (Aloe arborescens) to gatunek zimozielonego, liściowego sukulentu z rodziny złotogłowowatych, szparagowatych (Asparagaceae). Pochodzi między innymi z Południowej Afryki, gdzie zasiedla tereny półpustynne oraz suche, rozległe, piaszczyste łąki i kamieniste zbocza. Jest także uprawiany w wielu rejonach świata zarówno jako roślina ozdobna jak i lecznicza.

Aloes drzewiasty w naturze może dorastać do ponad 5 m wys., jednak w uprawie rzadko przekracza 1 m wys. Posiada krzewiasty, wzniesiony pokrój i sztywne, grube, słabo rozgałęzione, z czasem drewniejące od dołu pędy, zwieńczone pióropuszem sztywnych, skórzastych, wąskich, długich, mięsistych, ostro ząbkowanych na brzegach i łukowato przewieszających się na zewnątrz liści. Licie pokryte są z zewnątrz grubą skórką oraz woskowanym kutnerem i wypełnione gęstym, przeźroczystym, galaretowatym miąższem. Dla rośliny stanowią magazyn wody i substancji pokarmowych. Na pędzie układają się naprzemianlegle, obejmując łodygę pochwą.

W naturalnym środowisku aloes kwitnie zimą, wydając pomarańczowe lub szkarłatne, rurkowate, wydłużone kwiaty, zebrane na szczycie sztywnego, nagiego, wzniesionego pędu w okazałe, gęste, groniaste, stożkowate kwiatostany (kwiaty w kwiatostanie rozwijają się od dołu do góry). Egzemplarze uprawiane w doniczkach zakwitają jednak rzadko.

Wymagania i uprawa

Z racji swego pochodzenia, aloes drzewiasty ma dość szczególne wymagania. W naszym kraju sprawdza się jedynie jako roślina pokojowa lub szklarniowa. W uprawie oczekuje ciepłego, słonecznego stanowiska i przepuszczalnej, lekkiej, niezbyt żyznej ziemi z dodatkiem piasku (np. podłoża dla kaktusów i sukulentów).

Jest odporny na suszę, ale źle znosi zalanie, dlatego powinien być podlewany umiarkowanie, a zimą skąpo. Przez cały rok oczekuje też dość wysokiej temperatury, która latem powinna wynosić ok. 22-26°C, natomiast zimą ok. 12-15°C (roślina przechodzi okres spoczynku).

Aloes nie wymaga nawożenia, jednak intensywnie rosnące egzemplarze można zasilać wiosną i latem niewielkimi dawkami nawozów dla kaktusów i sukulentów.

Aloes drzewiasty może być rozmnażany za pomocą odrostów korzeniowych lub sadzonek pędowych.

Redakcja poleca

0

Nawóz jesienny do tui – 8 kg | Target

1

Keramzyt ogrodniczy - 2 l

2

Termometr Do Kompostu | Victory's Garden

3

Mydło ogrodnicze potasowe z czosnkiem 500 ml - Himal

4

Osłonka doniczka misa Ø330 mm Roma – biała – Lamela

5

Stacja pogodowa elektroniczna – czarna

Zastosowanie

Aloes drzewiasty to ciekawa, okazała roślina doniczkowa, ze względu na swoje rozmiary nadająca się jednak do uprawy głównie w dużych salonach lub widnych holach oraz ogrzewanych zimą szklarniach i oranżeriach. Warto wiedzieć, że polskich warunkach rośliny łatwo się wydłużają przez brak odpowiednio długiego czasu nasłonecznienia (zdj. 2) – dla niektórych są przez to mniej efektowne jako rośliny ozdobne.

Z jej liści można pozyskiwać galaretowaty miąższ do celów kosmetycznych lub leczniczych (posiada min. właściwości regenerujące błonę śluzową, a także przeciwzapalne i immunostymulujące), jednak dopiero po oddzieleniu skórki, pod którą znajduje się goryczkowata substancja (alona) o silnym działaniu przeczyszczającym. Surowiec powinien być pozyskiwany z liści pochodzących z co najmniej trzyletniego egzemplarza, do uprawy którego nie były wykorzystywane chemiczne środki ochrony roślin.

Wybrane odmiany

• 'Variegata' – liście zielone, ozdobione nieregularnymi, żółto-kremowymi pasami i smugami

Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: Grigoriy Pil, Mykola Ohorodnyk, Yorozu Kitamura / Dreamstime

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!