Rannik zimowy

Rannik wytwarza charakterystyczne odziomkowe liście, które mają długie ogonki i okrągły kształt. Blaszka jest głęboko, dłoniasto podzielona. Liście zasychają w maju. Roślina wytwarza podsadki – liście, które wyrastają tuż pod kwiatem. 

Rannik jest szczególnie atrakcyjny dzięki bardzo wczesnemu kwitnieniu – w lutym i marcu (czasem już pod koniec stycznia). Sam kwiat ma ciekawy kształt przypominający niektórym tańczącą baletnicę. Żółtych płatków, czyli listków okwiatu jest zwykle 6, natomiast wewnętrzne listki okwiatu są przekształcone w rurkowate miodniki, ponad którymi wystają dłuższe od nich pręciki. Jest to roślina miododajna. Owocami rannika są mieszki. 

Rannik wytwarza małe bulwy z kłączami.

Wymagania i uprawa

Rannik zimowy preferuje stanowiska półcieniste i chłodne – rannik zimowy jest niezwykle wrażliwy na wysoką temperaturę (gdy wzrasta ona powyżej 10°C przekwita). Podłoże powinno być przepuszczalne, próchnicze i o odczynie zasadowym. Rannik lubi, gdy ma zapewnioną stałą, umiarkowaną wilgotność, szczególnie w czasie kwitnienia.

Rośliny rozmnaża się przez wysiew lub podział. Warto wiedzieć, że w naturze ranniki rozmnażają się dość łatwo i szybko, gdyż wytwarzają dużo nasion i mają "naturalnych" sojuszników – mrówki! Owady te mogą roznosić nasiona ranników na duże odległości. Rannik zakwita w trzecim roku po skiełkowaniu.

Zastosowanie

Rannik zimowy doskonale komponuje się w rabatach z przebiśniegami, pierwiosnkami czy wrzoścem czerwonym, który jest doskonałym tłem dla rannika. Jest często sadzony na skalniakach i pojemnikach.

Sprawdza się jako roślina do cienia pod większymi drzewami i krzewami.

Ciekawostki

Podobnie jak przebiśnieg, rannik jest jedną z niewielu roślin zwiastujących nadejście wiosny, stąd jego polska nazwa nawiązująca do "porannej", czyli kwitnienia w bardzo "wczesnych" miesiącach w ciągu roku.

Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: Gabriela Fink/Pixabay, anyaivanova@gmail/Depositphotos, 3268zauber/CC BY-SA 3.0/Link