Długosz królewski

Dorasta do 1-2 m wysokości. Posiada długie, pierzaste liście, które wyrastają pionowo i dość długo zachowują wyprostowany pokrój. Z czasem przewieszają się i tworzą duże kępy. Długosz królewski wykształca dwa rodzaje liści – tylko asymilacyjne oraz posiadające część z zarodniami (służącą do rozmnażania). Poszczególne listki, gdy się rozwiną są początkowo cienkie (niemal prześwitujące), a później napierają masy i stają się skórzaste. Mają kształt wydłużony, owalny lub jajowaty, o brzegu delikatnie karbowanym. Jesienią przebarwiające się na żółto i pomarańczowo.

Liście z górną częścią stanowiącą kłos zarodniowy (sporofilostan) rozwijają się w lecie – zarodniki dojrzewają i rozsiewają się od czerwca do lipca. Kłosy przybierają wtedy barwę brunatno-pomarańczową

Organem podziemnym jest mocne, rozgałęzione kłącze.

Wymagania i uprawa

Długosz królewski podobnie jak większość paproci lubi stanowiska osłonięte, częściowo zacienione. Dobrze rośnie w pobliżu drzew i krzewów. Optymalne są gleby żyzne, próchnicze, umiarkowanie wilgotne o lekko kwaśnym lub kwaśnym odczynie. To gatunek mrozoodporny.

Roślinę warto ściółkować korą i regularnie odchwaszczać. W czasie susz długosz wymaga podlewania.

Roślinę najlepiej sadzić wiosną. Miejsce powinno być starannie wybrane, gdyż nie lubi przesadzania. Przed sadzeniem podłoże warto wymieszać z kompostem.

Może być atakowany przez szkodniki takie jak ślimaki i krocionogi.

Zastosowanie

Paproć dobrze prezentuje się w ogrodach naturalistycznych i leśnych. Można ją wykorzystać do zazieleniania ciemnych zakątków w ogrodzie, dekoracji cienistych rabat i zbiorników wodnych. Ze względu na osiąganie znacznych rozmiarów można ją uprawiać jako pojedynczy soliter.

Tekst: Redakcja ZielonyOgródek.pl, zdjęcia: Superior National Forest/CC BY 2.0./Flickr, Aurora Puentes/CC BY-SA 3.0/Link, CC BY-SA 3.0/Link, De Kristian Peters/Fabelfroh/CC BY-SA 3.0

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!