Długosz królewski (Osmunda regalis) należy do rodziny długoszowatych (Osmundaceae). Paproć występuje w środowisku naturalnym w Polsce i objęta jest ścisłą ochroną gatunkową. Można ją spotkać w cienistych lasach, na wrzosowiskach, bagnach i zaroślach. Dorasta do 100-150cm wysokości. Posiada długie, pierzaste liście, jesienią przebarwiające się na żółto. Zarodniki dojrzewają od czerwca do lipca.

Wymagania i uprawa

Długosz królewski – podobnie jak większość paproci – lubi stanowiska osłonięte, częściowo zacienione. Dobrze rośnie w pobliżu drzew i krzewów. Optymalne są gleby żyzne, próchnicze, umiarkowanie wilgotne o lekko kwaśnym lub kwaśnym odczynie.

Roślinę najlepiej sadzić wiosną. Miejsce powinno być starannie wybrane, gdyż nie lubi przesadzania. Przed sadzeniem podłoże warto wymieszać z kompostem. W czasie susz długosz wymaga podlewania. To gatunek mrozoodporny. Może być atakowany przez ślimaki i krocionogi.

Zastosowanie

Paproć dobrze prezentuje się w ogrodach naturalistycznych i leśnych. Można ją wykorzystać do zazieleniania ciemnych zakątków w ogrodzie, dekoracji cienistych rabat i zbiorników wodnych. Ze względu na osiąganie znacznych rozmiarów – można ją uprawiać jako pojedynczy soliter.

zdjęcie:
De Kristian Peters Fabelfroh CC BY-SA 3.0