Spis treści
Liliowce zrobiły prawdziwie światową karierę. Niespełna 30 skromnych gatunków, które naturalnie rosną na wilgotnych łąkach i obrzeżach lasów Azji Wschodniej, zostało rodzicami ponad 70 tysięcy zarejestrowanych odmian. Kwiaty liliowców, we wszystkich niemal barwach i zestawieniach, od białych po niemal czarne, mają wyjątkowo oryginalną, niekiedy fantazyjną i rzadko spotykaną w przyrodzie budowę.
Ozdobne są także równowąskie liście liliowców, tworzące bujne kępy, wyrastające wczesną wiosną z krótkich, mięsistych kłączy. Kwiaty tworzą się latem po kilka sztuk na jednym pędzie. Co ciekawe, każdy pojedynczy kwiat żyje zaledwie jeden dzień i jest otwarty maksymalnie 16 godzin. Stąd właśnie pochodzi staropolska, dzisiaj już zapomniana, nazwa tego rodzaju – dziennica. Naukowe określenie Hemerocallis pochodzi z greki i oznacza „piękny jeden dzień”.
Liliowiec (Hemerocallis) 'Jan Paweł' to polski kultywar o czerwonych kwiatach uzyskany w 1979 r. przez warszawskiego zakonnika jezuitę Stefana Franczaka. To jedna z odmian liliowców, spośród dziesiątek tysięcy wyhodowanych, na którą warto zwrócić uwagę.
Roślina ta tworzy atrakcyjne kępy ciemnozielonych, łukowato wygiętych liści, z których w czerwcu wyrastają długie (do 80 cm), sztywne łodygi zwieńczone okazałymi pąkami kwiatowymi. Pąki te rozwijają się na początku lipca w duże, czerwone kwiaty z żółtopomarańczową gardzielą. Kwiaty są pojedyncze, lejkowate, zbudowane z 6 szerokich działek ułożonych w 2 okółkach. Kwiaty żyją zaledwie jeden dzień, ale ze względu na ich dużą liczbę i sukcesywne otwieranie nowych pąków, kwitnienie trwa około 3 tygodni.
Uprawa i wymagania
Liliowce dobrze się czują na rabatach nasłonecznionych oraz lekko ocienionych. W głębokim cieniu kwitną słabo. Odmiany o kwiatach jasnych potrzebują więcej słońca od ciemnych, które by zachować intensywną barwę, powinny mieć trochę cienia przez kilka godzin popołudniowych.
Mają niewielkie wymagania uprawowe i zadowolą się każdą przeciętną glebą, jednak byliny te najlepiej uprawiać na podłożu żyznym, próchnicznym, także gliniastym, ale zawsze lekko wilgotnym. Dobrze radzą sobie na stanowiskach suchych, bo ich spichrzowe korzenie sięgają w głąb gleby nawet do 80 cm. Rośliny te nie lubią miejsc narażonych na długotrwałe zalewanie wodą - rosną wtedy słabo i mogą zagniwać.
Najkorzystniejszym terminem, sadzenia liliowców jest wczesna wiosna (marzec-kwiecień) i wczesna jesień (przełom sierpnia i września), natomiast rośliny uprawiane w pojemnikach można sadzić przez cały okres wegetacyjny.
Gdzie posadzić?
Liliowce można sadzić w kompozycjach z innymi roślinami na rabatach bylinowych, oraz w dużych grupach na trawnikach w ogrodach naturalistycznych, parkach, zieleni osiedlowej. Nadają się do uprawy w pojemnikach. Wspaniale prezentują się sadzone nad brzegami oczek wodnych oraz wzdłuż krętych ścieżek.
Odmianę ‘Jan Paweł’ można podziwiać w pełni kwitnienia m.in. na reprezentacyjnej rabacie w Arboretum w Wojsławicach, gdzie znajduje się imponująca Kolekcja Narodowa Rodzaju Liliowiec, licząca kilka tysięcy kultywarów.
|
Opracowanie: Związek Szkółkarzy Polskich, zdjęcie tytułowe: Grzegorz Falkowski (ZSzP) Więcej o roślinach i ich producentach znajdziesz na e-katalogroslin.pl |
Jesienne kwiaty 
Dzikie zwierzęta 
Ochrona przed mrozem 
Iglaki 
Owoce 
Warzywa 
Trawy ozdobne 
Ptaki 
Filmy ogrodnicze 
