|
Pod koniec kwietnia nawet najbardziej ospałe gatunki drzew rozwijają w końcu swoje liście. Jako ostatnie listowiem pokrywają się m.in. jesiony, akacje, orzechy włoskie i katalpy. Gdy gałęzie zaczynają się zielenić, przepuszczają coraz mniej światła. Pod koronami drzew zaczyna panoszyć się głęboki cień niosący chłód i wytchnienie – to doskonałe miejsce do stworzenia miejsca do letniego wypoczynku: ustawienia huśtawki, zawieszenia hamaka lub ustawienia stolika z krzesłami.
W głębokim i suchym cieniu poradzi sobie niewiele kwitnących roślin. Nie dość, że prawie zupełnie nie będą miały dostępu do bezpośredniego światła, to będzie im także często brakowało wilgoci, ponieważ gęsta sieć korzeni drzew błyskawicznie wysysa z ziemi całą wodę. Dawniej uważano, że system korzeniowy drzewa jest mniej więcej lustrzanym odbiciem jego korony i ma podobną wielkość. Dziś wiemy, że drzewa najwięcej korzeni wytwarzają przy samej powierzchni ziemi. Jeśli chcemy w takim miejscu założyć rabatę, to najlepiej z gatunków leśnych, które dobrze sobie radzą z towarzystwem dużych drzew.
Wspaniałą rośliną, która już od kwietnia obficie obsypuje się kwiatami, jest miesiącznica roczna (1,2). Jej nazwa może być myląca – to roślina dwuletnia, która zasycha po przekwitnięciu. Dobrze rośnie w zacienionych miejscach i bardzo łatwo sama się rozsiewa. Jesienią przypomina o sobie ponownie dzięki suchym, opalizującym łuszczynkom.
W ciemnych zakątkach świetnie czuje się też zawilec gajowy (3). Kwitnie w kwietniu i maju tworząc łany śnieżnobiałych, gwiazdkowatych kwiatów. Niezapominajka leśna (4) jest niewymagająca i dobrze wypełnia puste przestrzenie, a cyklamen bluszczolistny (5) zakwitnie późną jesienią.
Tekst Łukasz Skop Zdjęcia Bożka Piotrowska
Artykuł pochodzi z magazynu |