Roślina osiąga wysokość do 2 m. W pierwszym roku wytwarza rozetę nieparzysto-pierzastych liści, w drugim długą, wzniesioną łodygę zakończoną kwiatostanami. 

Kozłek lekarski kwitnie od czerwca do sierpnia, wytwarzając lejkowate kwiaty o barwie białej lub bladoróżowej. Jego owoce to niełupki - drobne, nagie lub owłosione, ale najważniejszym organem są kłącza.

Wymagania i uprawa

Kozłek wymaga gleb żyznych, przepuszczalnych i zwapnowanych. Nie lubi zastoin wodnych jak również suchych gleb. Preferuje stanowiska słoneczne i półcieniste. Zwykle uprawia się go z siewu do rozsadników (w sierpniu) a później rozsady przesadza (wrzesień-październik) na miejsce stałe. Nasion nie należy przykrywać, wschodzą po 2-3 tygodniach od siewu.

Zabiegi pielęgnacyjne polegają głównie na odchwaszczaniu, nawożeniu a w drugim roku uprawy na usuwaniu pędów kwiatostanowych.

Surowiec jest zbierany jesienią po uprzednim usunięciu części nadziemnej. Kłącza po oczyszczeniu i rozdrobnieniu suszy się w warunkach naturalnych, np.: w blaszkach pod dachem.

Zastosowanie

Kozłek lekarski znany jest od dawna jako roślina lecznicza. Z kłączy są produkowane farmaceutyki - leki naturalne na depresję, stres, nadciśnienie tętnicze i zapobiegające zawrotom głowy. Doskonale przyciąga koty swoim przyjemnym, słodkim zapachem.