Wiciokrzew Henry'ego (Lonicera henryi) to zimozielone pnącze z rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Jego ojczyzną są północno-zachodnie Chiny, ale jest też uprawiany jako roślina ozdobna w wielu innych rejonach świata.
Wiciokrzew Henry'ego w naturze może dorastać nawet do ok. 10 m wys., ale w uprawie zwykle nie przekracza 3-4 m wys.. Pnącze rozwija długie pędy, które początkowo są miękkie, elastyczne i brązowo owłosione, później sztywne i zdrewniałe. W sezonie wegetacyjnym pędy mogą przyrastać nawet do 1 m długości, owijając się wokół podpór (nie pną się po podporze jak np. bluszcz). Liście są zimozielone, szerokolancetowate, ciemnozielone, skórzaste, zaostrzone na wierzchołku i zaokrąglone u podstawy, z wyraźnie zaznaczonym na blaszce unerwieniem. Na pędach układają się niemal płasko, naprzeciwległymi parami.
Wiciokrzew Henry'ego kwitnie wiosną (V-VI), wydając słabo pachnące, nieduże, rurkowe kwiaty z dwuwargową koroną, wywijającą się na zewnątrz i wystającymi pręcikami oraz słupkiem, zebrane na szczytach pędów w niewielkie nibygłówki. Zależnie od odmiany mogą mieć barwy od purpurowych, przez różowe do żółtych.
Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w kuliste, fioletowoczarne, pokryte jasnym, woskowym nalotem owocostany (nibyjagody).
Wymagania i uprawa
Wiciokrzew Henry'ego preferuje słoneczne, ciepłe, osłonięte od wiatru stanowiska i próchnicze, żyzne, lekko wilgotne, ale przepuszczalne gleby, najlepiej o obojętnym lub lekko zasadowym odczynie pH, jest jednak tolerancyjny i poradzi sobie także na słabszych, okresowo przesychających podłożach.
Pnącze ma natomiast umiarkowaną mrozoodporność (do ok. -21/-23°C), dlatego polecane jest do uprawy w cieplejszych rejonach kraju. W surowe zimy przyda mu się też ochrona w postaci słomianej maty lub włókniny. Warto także wyściółkować podłoże wokół niego grubą warstwą ściółki, która będzie stanowić dodatkową ochronę korzeni przez chłodem. Pnącze może też źle znosić wiosenne przymrozki.
Dobrze natomiast reaguje na ciecie, dlatego wiosną można korygować jego rozmiary, skracając pędy nawet o 1/3 długości.
Wiciokrzew Henry'ego może być rozmnażany przez odkłady lub pędowe sadzonki zielne.
Zastosowanie
Wiciokrzew Henry'ego nie zachwyca licznymi, okazałymi, pięknymi i pachnącymi kwiatami, gdyż jego głównym walorem ozdobnym są liczne, zimozielone liście, dlatego najlepiej sprawdza się jako pnącze okrywowe, posadzone przy ażurowych ścianach altany, pergoli lub ogrodzenia. Przy murze należy zapewnić mu ażurową podporę np. w postaci kratki dla pnączy, wokół której będzie mógł owijać swoje pędy. Roślina dobrze komponuje się też z innymi pnączami jak np. powojniki.
Ciekawostka
Wiciokrzew Henry'ego (Lonicera henryi) w wielu miejscach występuje jako synonim wiciokrzewu zaostrzonego (Lonicera acuminata) ponieważ rośliny te bardzo nieznacznie się różnią: wiciokrzew Henry'ego posiada nieco mniejsze kwiaty, które u gatunku podstawowego mają kolor ciemnoróżowy lub purpurowy w czasie, gdy wiciokrzew zaostrzony jest znany z większych, dłuższych kwiatów koloru żółtego.
Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: Raffi Kojian/Gardenology.org/CC BY-SA 3.0/Link
Kwiaty cebulowe 
Jesienne kwiaty 
Ogród ozdobny 
Rośliny doniczkowe 
Owoce 
Warzywa 
Zioła 
Łąka kwietna 
Roślina tygodnia 
