Szczaw zwyczajny (Rumex acetosa) to wieloletnia roślina należąca do rodziny rdestowatych (Polygonaceae). Gatunek ten występuje naturalnie w wielu rejonach na całym świecie – w tym w Polsce. To dość wysoka (do 100cm) roślina o odziomkowych, długoogonkowych liściach, które są spożywane jako warzywo.
Szczaw wytwarza dwupienne – męskie i żeńskie kwiaty. Zwykle kwitnie od lipca do sierpnia Owocem jest orzeszek a część podziemną tworzą grube kłącza i mięsisty korzeń palowy.
Warunki uprawy szczawiu
Szczaw rzadko jest uprawiany i zwykle liście zrywa się ze stanowisk naturalnych. Można go oczywiście sadzić w ogrodzie – uprawa jest dosyć łatwa.
Warzywo dobrze rośnie na słonecznych lub lekko zacienionych stanowiskach w żyznych, gliniastych, wilgotnych podłożach.
Można go rozmnażać z nasion wysiewanych wiosną lub przez podział kłączy (jesienią). Zwykle nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych – w początkowym okresie uprawy ważne jest odchwaszczanie.
Roślina lecznicza i jadalna
Szczaw z powodzeniem można stosować w kuchni – jako dodatek (i nie tylko) do zup, sosów i sałatek.
Nie należy jednak przesadzać z jego ilością, gdyż zawarte w roślinie szczawiany potasu w większej ilości są szkodliwe dla zdrowia, mogą m.in. powodować odwapnianie kości.
Jest to jednak jednocześnie roślina lecznicza - napary z liści poleca się pić w chorobach wątroby i nerek. Zewnętrznie natomiast można je stosować na czyraki i rany.
Ciekawostka – liście szczawiu zwyczajnego mogą posłużyć do usuwania plam z różnych materiałów, np.: srebra.
Źródło: www.wikipedia.org, fot. PRA
