Indygowiec zwyczajny Amorpha fruticosa

Indygowiec zwyczajny (łac. Amorpha fruticosa), znany też jako amorfa krzewiasta to krzew z rodziny bobowatych (Fabaceae). Roślina pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie najchętniej zasiedla wilgotne tereny w pobliżu zbiorników wodnych, jest też jednak uprawiana w wielu innych rejonach świata jako ogrodowy krzew ozdobny. W odpowiednich warunkach może uciekać z upraw i przenikać do środowiska naturalnego (także w Polsce, choć zdarza się to rzadko).

Wygląd indygowca zwyczajnego

Indygowiec zwyczajny w naturze może dorastać do ok. 5-6 m wys, choć w uprawie osiąga zwykle ok. 2-3 m wys i podobną szerokość. Krzew ma luźny, rozłożysty, miotlasty pokrój i rozwija wzniesione, słabo rozgałęzione w górnej części, cienkie, rosnące w różnych kierunkach pędy. Liście rośliny są pierzaste i złożone z kilkunastu par małych, omszonych, owalnych, miękkich listków, ułożonych wzdłuż ogonka w jednej płaszczyźnie (przypominają wyglądem liście robinii akacjowej). Liście posiadają gruczoły żywiczne, produkujące substancję chroniącą roślinę przed atakiem szkodników.

Indygowiec kwitnie w czerwcu, wydając drobne, fioletowe kwiaty z wystającymi pręcikami i żółtymi pylnikami, zebrane w wąskie, długie, bardzo gęste, kłosowe kwiatostany, osadzone na sztywnych ogonkach. Kwiaty są pachnące (zapach uważany za nieprzyjemny) i silnie miododajne. Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w zwisające owocostany (strąki), zawierające jedno, rzadziej dwa nasiona.

Indygowiec rozwija głęboki, silny system korzeniowy.

Wymagania uprawowe indygowca – co lubi?

Indygowiec zwyczajny w naturze preferuje słoneczne stanowiska i wilgotne, a nawet podmokłe, żyzne gleby, jednak względem warunków uprawy jest tolerancyjny i poradzi siebie także w półcieniu oraz na typowych, a nawet suchych i niezbyt żyznych glebach ogrodowych. Jest też odporny na zasolenie podłoża. W naszym klimacie zwykle radzi sobie bardzo dobrze, jednak w surowe zimy może zostać uszkodzony przez silniejsze mrozy (przy spadkach temperatury poniżej -20°C).

Indygowiec zwyczajny najlepiej rozmnaża się przez wysiew nasion (daje też obfity samosiew), ale może być też rozmnażany przez sadzonki pędowe lub odkłady poziome.

Redakcja poleca

0

Płyn na kuny – 500 ml | Target

1

Lykos skrzyp polny ekstrakt 50 ml - Target

2

Kaptur ochronny biały – 60 cm x 80 cm – 3 szt. | Megran

3

Pomidor mięsisty 'Gigantomo' F1

Pielęgnacja indygowca zwyczajnego

Amorfa krzewiasta ze względu na swój luźny pokrój i tendencję do ogałacania się z liści od dołu, wymaga corocznego cięcia, pozwalającego na zachowanie bardziej zwartej i gęstej formy krzewu. Zabieg wykonuje się tuż po kwitnieniu, gdyż roślina kwitnie na pędach jednorocznych. Cięcie można też przeprowadzić wczesną wiosną (np. w przypadku żywopłotu), wtedy jednak w danym sezonie roślina może nie kwitnąć.

W najchłodniejszych rejonach kraju poleca się okrywać na zimę szczególnie młode egzemplarze indygowca.

Choroby i szkodniki indygowca zwyczajnego

Indygowiec zwyczajny ze względu na wydzielane przez liście substancje odstraszające owady nie jest atakowany przez szkodniki. Bardzo rzadko też choruje.

Zastosowanie indygowca zwyczajnego

Amorfa w ogrodach może być sadzona jako krzew ozdobny o ciekawych, nietypowych kwiatostanach, jednak ze względu na swój luźny, trochę nieporządny pokrój lepiej prezentuje się w grupach z innymi krzewami niż jako soliter. Czasem wykorzystywana jest też do zakładania żywopłotów. Ze względu na mocny system korzeniowy i dużą tolerancję względem warunków uprawy, może ma też zastosowanie w umacnianiu gleb np. na skarpach, które dobrze chroni przed erozją.

Kwiaty nadają się też do cięcia oraz po wysuszeniu wykorzystania w suchych bukietach.

Zdjęcia: olyasolodenko, TashaBubo, Pfmphotostock / AdobeStock

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!