Portulaka umbraticola / Portulaka zwisająca Portulaca umbraticola

Portulaka umbraticola (Portulaca umbraticola), którą częściej znajdziemy pod nazwą potoczną portulaka zwisająca, to ciekawa roślina sukulentowa należąca do rodziny portulakowatych (Portulacaceae). Pochodzi z ciepłych, suchych obszarów obu Ameryk, gdzie zasiedla lekkie i szybko nagrzewające się podłoża. W Polsce uprawiana jest najczęściej jako kwiat jednoroczny.

Jak wygląda portulaka umbraticola?

To roślina o płożącym, lekko przewieszającym się pokroju, zwykle osiągająca około 10-15 cm wysokości i szybko rozrastająca się na boki. Pędy są mięsiste, sprężyste, często lekko zaczerwienione w słońcu. Liście mają charakter sukulentowy – są grube, gładkie i łyżeczkowate, co pozwala im magazynować wodę w okresach suszy.

Portulaka kwitnie zwykle od czerwca do jesieni, aż do pierwszych chłodów. Kwiaty rozwijające się na wierzchołkach pędów: szeroko otwierają się w pełnym słońcu i zamykają przy gorszej pogodzie. Występują w wielu barwach – od żółtej i pomarańczowej, przez różową i czerwoną, po zestawy mieszane – dzięki czemu tworzą efekt kolorowego kobierca.

Fot. Perovskia / AdobeStock

W porównaniu z portulaką wielkokwiatową, która ma wąskie liście, bardziej kępiasty pokrój i większe (często pełne) kwiaty, portulaka umbraticola tworzy dłuższe, swobodniej zwisające pędy i z reguły drobniejsze kwiaty.

Wymagania uprawowe portulaki umbraticola

Najważniejsze jest pełne słońce – im więcej bezpośredniego światła, tym obfitsze i pewniejsze kwitnienie. Podłoże powinno być bardzo dobrze przepuszczalne: lekkie, piaszczyste – szybko przesychające. Na glebach ciężkich i mokrych roślina słabnie. Gatunek nie jest mrozoodporny; sadzimy go dopiero po ustąpieniu wiosennych przymrozków. W chłodniejszych rejonach najlepiej korzystać z rozsady przygotowanej wcześniej pod osłonami.

Wysiewanie, rozmnażanie

Portulakę najprościej rozmnażać z nasion. Wysiewa się je płytko – najlepiej na powierzchni lekkiego podłoża i tylko delikatnie dociska, ponieważ do kiełkowania potrzebują światła. Rozsadę pikujemy do małych doniczek i sadzimy na miejsce stałe, gdy noce są już ciepłe.

Roślina łatwo ukorzenia się z krótkich sadzonek pędowych, pobranych w sezonie.

Pielęgnacja

• Portulaca umbraticola to sukulent, dlatego wymaga oszczędnego podlewania. Nawadniamy dopiero wtedy, gdy wierzchnia warstwa podłoża wyraźnie przeschnie. W pojemnikach konieczne są otwory odpływowe oraz mieszanka ziemi z dodatkiem piasku lub drobnego żwiru, by zapobiec zastojom wody.
• Nawożenie umiarkowane – lekka dawka nawozu do roślin kwitnących co kilka tygodni w sezonie wystarczy; nadmiar azotu sprzyja liściom kosztem kwiatów.
• W połowie lata można delikatnie skrócić wydłużone pędy, by pobudzić rozkrzewienie i odświeżyć kwitnienie.
• Usuwanie przekwitłych kwiatów pomaga utrzymać roślinę w dobrej kondycji.

Choroby i szkodniki

Najczęstsze problemy wynikają z przelania i uprawy w ciężkiej, mokrej ziemi – grozi to zgnilizną korzeni. W upały i w miejscach bez przewiewu mogą pojawić się mszyce lub przędziorki.

Zastosowanie portulaki umbraticola w ogrodzie

Portulaca umbraticola to świetna propozycja na słoneczne rabaty, obwódki i pierwsze plany kompozycji, gdzie tworzy niski, barwny dywan. Doskonale sprawdza się w ogrodach skalnych, na murkach i skarpach.

W pojemnikach – zwłaszcza w skrzynek balkonowych i koszach wiszących – wygląda wyjątkowo efektownie dzięki przewieszającym się pędom. Dobrze łączy się z innymi roślinami ciepłolubnymi o kontrastowym pokroju, podkreślając ich walory i domykając kompozycje przez całe lato.

Zdjęcie: CMYK MAKER / AdobeStock

Czy w opisie są wszystkie informacje o portulace umbaticola, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu