Cibora zmienna Cyperus alternifolius

Cibora zmienna (Cyperus alternifolius) to kłączowa bylina z rodziny ciborowatych (Cyperaceae). Pochodzi z Afryki, Madagaskaru i południowo-zachodniej Azji, ale można ją też spotkać na naturalnych stanowiskach w wielu innych, tropikalnych rejonach świata, gdzie zasiedla tereny podmokłe i bagna.

Cibora zmienna w naturze może dorastać do ok. 2-3 m wys., ale w uprawie zwykle nie osiąga więcej niż 1,2 m wys. Roślina tworzy odziomkowe, sztywne, zielone, obłe, gładkie, nagie pędy, zwieńczone parasolowatym pióropuszem zielonych, wąskich, ostro zakończonych, płaskich, trawiastych, długich liści. Pędy w dobrych warunkach potrafią rozrastać się w duże, gęste, rozłożyste kępy.

Roślina zakwita latem wydając bardzo małe, bezpłatkowe, żółtozielone kwiaty, zebrane w centrum rozety liściowej w niewielkie, kłosowate kwiatostany, osadzone na długich, cienkich ogonkach. Po przekwitaniu kwiaty przekształcają się w brązowe owocostany (orzeszki).

Cibora posiada mocno rozbudowany, kłączowy system korzeniowy.

Wymagania i uprawa

Cibora zmienna to roślina ciepłolubna, dlatego w naszym klimacie nadaje się do uprawy w doniczkach, wystawianych na zewnątrz jedynie latem. Roślina oczekuje bardzo jasnego, ale osłoniętego przed bezpośrednim słońcem stanowiska i żyznej, próchniczej ziemi. Podłoże zawsze powinno być wilgotne, a nawet mokre, gdyż ciborę znacznie łatwiej jest zasuszyć niż zalać. Nawet krótkotrwała susza kończy się w jej przypadku zasuszaniem końcówek liści, a nawet całych pędów. Cibora bardzo lubi też wilgotne powietrze, dlatego warto systematycznie ją zraszać lub ustawić w jej pobliżu nawilżacz powietrza. Roślina przez cały rok oczekuje dość wysokiej temperatury, która latam powinna wynosić ok. 20-25°C, natomiast zimą ok. 12-16°C. Wprawdzie cibora nie przechodzi okresu spoczynku, ale ze względu na niedobór światła, w okresie zimowym lepiej czuje się w nieco niższych temperaturach. W tym czasie także wymaga jednak wilgotnego podłoża, które nie może całkiem wyschnąć.

Ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym w uprawie cibory jest systematyczne usuwanie z kępy obumarłych liści, co pobudza roślinę do tworzenia nowych.

Cibora może być rozmnażana przez podział dorosłych egzemplarzy lub ukorzenianie sadzonek liściowych w wodzie „do góry nogami”. Może być też rozmnażana z nasion, ale ponieważ inne metody są łatwiejsze, rzadko stosuje wysiew nasion.

Zastosowanie

Cibora zmienna to okazała, kępiasta roślina, dlatego najlepiej prezentuje się w dużych, masywnych donicach, ustawionych na podłoże lub niskiej komodzie. Jeśli nadmiernie się rozrośnie, jej pędy można przewiązać sznurkiem, aby nie pokładały się na boki.

Latem można wystawić roślinę na balkon lub umieścić ją w oczku wodnym w ogrodzie, gdyż lubi świeże powietrze. Cibora znakomicie nadaje się też do uprawy hydroponicznej lub jako roślina przybrzeżna w dużych, odkrytych akwariach. Pędy cibory sprawdzają się również jako dodatek do kompozycji ze świeżych kwiatów ciętych.

Wybrane odmiany

• 'Variegata' – o zielonych liściach ozdobionych biało-kremowymi pasami
  
  

Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: Shyamal / Wikimedia Commons, Lois GoBe / AdobeStock

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!