Ostnica cieniutka (Stipa tenuissima) należy do rodziny wiechlinowatych (Poaceae). W środowisku naturalnym występuje w południowych obszarach Stanów Zjednoczonych, w Meksyku oraz w Argentynie. W Australii jest gatunkiem inwazyjnym zagrażającym rodzimej florze, dlatego traktuje się go jako chwast. W wielu krajach na całym świecie (w tym w Polsce) jest uprawiana jako roślina ozdobna.
Trawa dorasta do 40 cm wysokości. Wytwarza długie, nitkowate, szczeciniaste liście. Latem (lipiec – sierpień) wytwarza wąskie, czasem przewieszające się wiechowate kwiatostany o barwie kremowej lub beżowej.
Wymagania i uprawa
Ostnicę cieniutką powinno się uprawiać na stanowiskach słonecznych, ciepłych osłoniętych od wiatru. Szczególnie niekorzystne są wystawy: północna (zbyt zacieniona) oraz wschodnia (zagrożeniem są silnie mroźne, zimowe wiatry).
Zaleca się ją sadzić w żyznych, przepuszczalnych, umiarkowanie suchych podłożach. Radzi sobie także na piaszczystych glebach. Kluczowa sprawa – to przepuszczalność gleby – woda nie powinna zalegać w gruncie. W przeciwnym przypadku trawa może być porażana przez choroby grzybowe, a zimą spada jej mrozoodporność.
Gatunek jest wrażliwy na ujemne temperatury dlatego przed nadejściem zimy powinno się go solidnie okryć. Z cięciem suchych liści należy poczekać do wiosny. Ostnica jest odporna na suszę – z reguły podlewa się okazy młode. Egzemplarze rosnące na żyznych glebach nie wymagają dokarmiania, na słabszych warto raz na kilka lat stosować nawozy organiczne.
Zastosowanie
Ostnicę cieniutką warto wykorzystywać do tworzenia dzikich ogrodów traw, urozmaicania rabat oraz ogrodów skalnych. Dobrze wygląda także sadzona wzdłuż nawierzchni. Nadaje ogrodowi dzikiego charakteru. Harmonijnie komponuje się w ogrodach naturalistycznych, wiejskich i angielskich.
Kwiatostany mogą posłużyć do tworzenia suchych bukietów. Trawę można uprawiać w pojemnikach jako dekorację balkonów, tarasów i głównych ścieżek (wtedy przed zimą przenosi się je do chłodnego pomieszczenia!).
Tekst: Michał Mazik, zdjęcia tytułowe: iVerde