Kot, orchidea, nietoperz i diabeł
Takka Chantiera (Tacca chantieri), po polsku zwana krąpielą, pochodzi z Azji, spotykana jest od Asamu po południowe Chiny i Półwysep Malajski. To jedna z najpiękniejszych, a zarazem najbardziej niezwykłych roślin świata.
|
Dorasta do metra wysokości i około 60 cm szerokości. Ma tworzące szeroką rozetę duże, wiecznie zielone, błyszczące liście oraz ukryte pod ziemią pionowe kłącza. Jednak jej największą urodą są kwiaty, a właściwie kwiatostany.
Wszystkie ich części mają niemal czarną barwę, stąd też nadawane roślinie lokalne nazwy – czarna orchidea, kwiat nietoperz, koci kwiat, diabelski kwiat. Mimo pewnego podobieństwa kwiatów takki do storczyków, nie jest z nimi spokrewniona.
Budowa kwiatu takki: Skomplikowana układanka
„Diabelska głowa” składa się z kilkunastu drobnych kwiatów, tyluż wąsów i czterech szerokich czarnych podkwiatków.
Dwa z nich przypominają rozpostarte skrzydła nietoperza. Są bardzo duże – mogą mieć nawet 50 cm średnicy, zwykle jednak nie przekraczają 30 cm. Z każdego pojedynczego kwiatka wyrasta długi, trzydziestocentymetrowy, nitkowaty liść przykwiatostanowy – charakterystyczny „koci” wąs.
Pomimo swego diabelskiego wyglądu, kwiaty takki mają bardzo przyjemny zapach.
Takka, nie tylko czarna
W uprawie spotykane są trzy gatunki. Różnią się przede wszystkim barwą górnej pary przykwiatków. U Tacca nivea górne przykwiatki są białe, u Tacca integrifolia – kremowo-zielone, a u Tacca chantieri wszystkie przykwiatki są bordowobrązowe, niemal czarne. I to właśnie ten gatunek budzi mroczne skojarzenia. Ostatnio na rynku ukazały się odmiany hodowlane, na przykład zielona 'Green Mystery'.
|
|
Hodowla diabła: uprawa takki w doniczce
Takka jest łatwa w uprawie i odwdzięczy się każdemu wspaniałymi kwiatami od wiosny do jesieni. Jeden kwiatostan utrzymuje się mniej więcej dwa miesiące, ale roślina może ich wytworzyć kilka, co znacznie wydłuża okres kwitnienia.
W naturze takka występuje w tropikach, dlatego najlepiej rośnie w cieple i wilgoci. Ale uwaga: w cieple, lecz nie na słońcu, które może łatwo poparzyć liście. W wilgoci, choć nie „z mokrymi nogami” – pamiętajmy więc, by woda nie zalegała na podstawce. Jednak „diabeł” nie jest kapryśny, może być uprawiany w normalnej temperaturze pokojowej. Trzeba tylko zadbać, by zimą temperatura nie spadła poniżej 18°C i znaleźć dla rośliny miejsce z dala od przeciągów.
Tekst: Redakcja ZielonyOgrodek.pl,
zdjęcia: Flower Council Holland, Funnyhowflowerdothat.co.uk, zdjęcie główne: Volkmar Becher Flickr CC BY-SA 2.0
Artykuł ukazał się w magazynie Czas na Wnętrze www.czasnawnetrze.pl
|
Pelargonie 
Prezenty 
Insekty domowe 
Rośliny doniczkowe 
Domowe nalewki 
Owoce 
Warzywa 
Zioła 
Kaktusy i sukulenty 
