Czy warto zakładać instalację antyoblodzeniową nawierzchni?

Ogrzewanie nawierzchni to nowoczesny sposób na śnieg i lód. W przeciwieństwie do meto mechanicznych i zastosowania środków chemicznych, nie przyczynia się do uszkodzenia powierzchni bruku.

Instalacja antyoblodzeniowa nawierzchni

Instalacja taka składa się przede wszystkim z elementów grzejnych i regulatora. Elementami grzejnymi mogą być przewody stałooporowe lub samoregulujące, bądź maty grzejne zbudowane zwykle z siatki z włókna szklanego, do której przymocowany jest przewód grzejny.

Maty rozkłada się znacznie szybciej, niż przewody, ale wymagają one powierzchni o prostokątnym kształcie. System powinna włączać automatyka sterująca. Najlepszy jest regulator z czujnikiem temperatury i wilgotności (zainstalowanym w nawierzchni), ponieważ włącza ogrzewanie tylko wtedy, gdy warunki sprzyjają oblodzeniu.

Jak ułożyć instalację antyoblodzeniową?

Instalacja grzejna może być ułożona na całej powierzchni podjazdu lub w dwóch 50–60 cm pasach, wytyczonych przez tor jazdy kół samochodu. To drugie rozwiązanie sprawdza się na małych podjazdach, gdzie usuwanie śniegu i lodu z nieogrzewanej części nawierzchni nie stanowi problemu.

Zarówno maty, jak i przewody umieszcza się w warstwie podsypki piaskowej lub suchej mieszanki betonowej, na której następnie układa się bruk. Przewody nie mogą na siebie nachodzić, ani się krzyżować. Ich przesuwaniu zapobiegnie zastosowanie taśm montażowych lub drucianej siatki o oczkach 5 x 5 cm.

Tekst: Małgorzata Kolmus, archiwum magazynu Budujemy Dom 9 2014, zdjęcie tytułowe: Electra