Jak określić rodzaj gleby? | Sposoby na łatwe sprawdzanie gleby

Podstawowe informacje o glebie dotyczą rozpoznania jej struktury oraz odczynu pH. Najpierw określamy proporcje zawartości piasku, gliny, iłu i pyłu, a później kwasowość ziemi badanej przez nas gleby.

Sposoby na określanie rodzaju gleby

Z jakiej głębokości odpowiednia próbka gleby?

Próbkę ziemi należy pobrać z głębokości ok. 10-15 cm. Usuwamy z niej wszelkie części organiczne (korzenie, liście), zanieczyszczenia i zwierzęta glebowe (owady itp.).

Jakimi sposobami można określić strukturę gleby?

• Na sucho: próbkę gleby należy wysuszyć i rozetrzeć w palcach
• Na mokro: wilgotną ziemię rozcieramy w palcach
• Próby wałeczkowania: w dłoni staramy się stworzyć wałeczki z gleby o średnicy ok. 3 mm
  
  

Ocena struktury i rodzaj gleby

Po roztarciu lub wałeczkowaniu gleby w naszych dłoniach łatwo wywnioskować, z jakim typem / rodzajem gleby mamy do czynienia:

• Gleby żwirowe – rozsypują się zarówno przy metodzie rozcierania na sucho, jak i na wilgotno oraz niemożliwe jest uzyskanie z nich wałeczków.

• Utwory piaszczyste – rozsypują się w palcach przy rozcieraniu na sucho, lekko brudząc dłonie, rozsypują się również na mokro i nie dają wałeczków.

• Utwory gliniaste – suchy materiał trudno zgnieść, po dodaniu wody staje się bardzo plastyczny i rozmazuje się, udaje się łatwo formować cienkie wałeczki, które łamią się przy zginaniu.

• Gleby ilaste – trudno się zgniata, nie ma w nich żwiru ani piasku, w stanie wilgotnym są plastyczne, a cienkie wałeczki nie łamią się przy zgniataniu.

• Gleby pylaste – ciężko rozgniata się suche gruzełki, w stanie wilgotnym łatwo się je formuje, dają grube wałeczki, które się rozsypują.
  
  

Cechy poszczególnych rodzajów gleby

Poznając strukturę podłoża, uzyskujemy informacje dotyczące jej przepuszczalności tj. wilgotności i dostępności powietrza. Zbyt lekkie, piaszczyste gleby łatwo tracą wodę i substancje odżywcze, zaś ciężkie, gliniaste, zawierające dużo iłu, trudno się uprawia, a ich warunki wodno-powietrzne są również niekorzystne.

W obydwu przypadkach dodanie materii organicznej poprawia strukturę gleby. Podłoże piaszczyste wzbogaca się o składniki pokarmowe i staje się mniej przepuszczalne, zaś glina zostaje rozbita, co umożliwia dostęp tlenu do korzeni roślin i lepszą filtrację wody.

Sposoby określania kwasowości gleby

Kolejną cechą gleby, którą należy poznać, jest jej kwasowość. Dostępność składników pokarmowych dla roślin zależy od pH gleby (przedział pH gleb to 4-8). Większość preferuje odczyn obojętny – 6,5 pH. Niższe wartości odpowiadają podłożu kwaśnemu, a wyższe zasadowemu.

W sklepach ogrodniczych można kupić zestaw do badania próbki ziemi i określenia jej pH. Najlepiej jest pobrać kilka próbek z różnych miejsc w ogrodzie z głębokości 10-15 cm i oddzielnie testować. Niewielkie ilości podłoża umieszczone w próbówkach czy innych pojemniczkach zalewa się specjalnym płynem Hellinga, potrząsa i odstawia na parę minut. Kolor cieczy znajdującej się w próbówce porównuje się z dołączonym do zestawu wykresem. Barwa pomarańczowa i czerwona odpowiada glebom kwaśnym, zielona zasadowym.

Zdjęcie tytułowe: svklimkin / Pixabay