Wilczomlecz lśniący / Wilczomlecz okazały / Korona cierniowa Euphorbia milii

Wilczomlecz lśniący (Euphorbia milii) nazywany też potocznie "koroną cierniową", to sukulentowy krzew z rodziny wilczomleczowatych. Gatunek pochodzi z Madagaskaru, jednak w postaci odmian (również mieszańcowych), jest też uprawiany w wielu innych rejonach świata jako roślina ozdobna.

Jak wygląda wilczomlecz lśniący?

Wilczomlecz lśniący może dorastać do ok. 2 m wys i ok. 1 m szer. Roślina tworzy kanciaste, grube, sztywne, mięsiste pędy, gęsto pokryte długimi cierniami oraz układającymi się na pędzie naprzemianlegle niewielkimi, zielonymi, odwrotnie jajowatymi liśćmi, skupionymi głównie w górnej części pędów.

Wilczomlecz kwitnie wczesną wiosną i może kwitnąć przez całe lato, wydając drobne, niepozorne, żółte kwiaty właściwe, otoczone dwoma dużymi, czerwono-różowymi przykwiatkami. Kwiaty osadzone są na długich szypułkach i zebrane po kilka są na szczycie pędu w nieduże, wierzchotkowe kwiatostany. Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w owocostany (rozłupina) zawierające nasiona.

We wszystkich częściach rośliny znajduje się toksyczny, lepki sok mleczny, który po uszkodzeniu tkanek, wypływa z rany i może powodować podrażnienia skóry oraz błon śluzowych.

Jakie są wymagania wilczomlecza lśniącego i jak go uprawiać?

Wilczomlecz preferuje w uprawie słoneczne stanowiska oraz przepuszczalne, lekkie, umiarkowanie wilgotne podłoża (odpowiednia będzie dla niego specjalna ziemia dla sukulentów i kaktusów). Roślina przez cały rok oczekuje dość wysokiej temperatury, która latem powinna wynosić ok. 22-24°C, a zimą ok. 13-15°C.

Wilczomlecz może być rozmnażany za pomocą pobieranych z rośliny wiosną szczytowych sadzonek pędowych lub przez wysiew nasion (metoda trudniejsza).

Jak pielęgnować wilczomlecz lśniący?

Latem wilczomlecz lśniący powinien być podlewany systematycznie, ale umiarkowanie, natomiast zimą rzadziej i bardziej oszczędnie.

Rośliny tego gatunku nie wymagają częstego nawożenia. Można je nawozić co kilka tygodni, używając odżywek o wysokiej zawartości

potasu. Zazwyczaj są to nawozy przeznaczone do roślin ozdobnych.

Jeśli nadmiernie się rozrośnie, wiosną można przesadzić ją do większej doniczki i świeżej ziemi. Przy okazji warto też przyciąć jej pędy, dzięki czemu ładniej się rozkrzewi i wypuści liście na dotychczas ogołoconych z nich fragmentach pędów. Zabieg koniecznie należy wykonywać w rękawicach ochronnych.

Choroby i szkodniki mogące zaatakować   wilczomlecz lśniącym

Wilczomlecz lśniący rzadko sprawia problemy, ale rośliny uprawiane w niewłaściwych warunkach lub narażone na zalanie, mogą zapadać na choroby grzybowe (np. szara pleśń, mączniak prawdziwy) lub być porażane przez szkodniki (np. przędziorek, wełnowiec). Po zauważeniu problemu, należy jak najszybciej poprawić roślinie warunki siedliskowe i zastosować j eden z aktualnie polecanych preparatów ochrony roślin.

Zastosowanie wilczomleczu lśniącego – gdzie go najlepiej ustawić w domu?

Wilczomlecz lśniący nie posiada mrozoodporności, dlatego w naszym klimacie może być uprawiany jedynie jako pokojowa roślina doniczkowa. W mieszkaniach sprawdzają się przede wszystkim jego niższe odmiany, osiągające bardziej kompaktowe rozmiary. W doniczce roślina najlepiej prezentuje się jako soliter i nie lubi dodatkowego towarzystwa. Należy unikać jej uprawy, jeśli w mieszkaniu przebywają dzieci lub zwierzęta domowe. Latem wilczomlecz może być wystawiany na balkon lub taras.

Wybrane odmiany wilczomlecza lśniącego

• 'Mini' – kwiaty czerwone, odmiana karłowa
• 'Hera Bicolour' – kwiaty kremowobiałe z różowymi, nieregularnymi przebarwieniami
• 'White' – kwiaty białe
• 'Cotton Candy' – kwiaty jasnoróżowe

Zdjęcia: unverdorbenjr, Mang Kelin, Eksapedia, Firn / AdobeStock

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!