Epimedium

Dekoracyjność: kwiaty, ulistnienie

Gleba: torfowa, żyzna

Kwiaty: pojedyncze

Odczyn gleby: lekko kwaśna, obojętna

Pokrój: kępy, zwarty

Wysokość: do 35 cm

Okres kwitnienia: IV, V

Trwałość liści: sezonowe

Wilgotność: gleba umiarkowanie wilgotna

Stanowisko: półcień, cień

Zastosowanie: roślina okrywowa, pod koronami drzew, nasadzenia naturalistyczne, pojemniki, roślina lecznicza, rabaty

Spis treści

Opis rośliny Wymagania i uprawa Pielęgnacja Zastosowanie Wybrane gatunki i odmiany Gdzie kupić?

Epimedium (Epimedium) to rodzaj bylin zaliczanych do rodziny berberysowatych (Berberidaceae). Ich ojczyzną są Chiny oraz inne rejony Azji. Kilka gatunków jest także uprawianych w ogrodach.

Wygląd rośliny epimedium

Epimedium w zależności od gatunku może dorastać do ok. 20-50 cm wysokości. Liście rośliny są charakterystyczne – sercowate, u wielu gatunków i odmian czerwonawo nabiegłe, trójlistkowe, osadzone na długich, rozgałęzionych ogonkach. W miarę wzrostu układają się dachówkowato. Przebarwiają się jesienią na czerwono-pomarańczowy kolor.

Epimedium kwitnie wiosną (IV-V). Na roślinie pojawiają się niewielkie, białe, żółte lub różowe kwiaty, zebrane na szczycie sztywnej, rozgałęzionej łodyżki w gęsty kwiatostan. Kwiaty posiadają duże, zakończone ostrogami płatki, dzięki czemu przypominają wyglądem kwiaty orlika.

Wytwarza mocne kłącza, dzięki którym tworzą gęste kępy.

Wymagania i uprawa epimedium

Większość uprawianych w ogrodach epimedium oczekuje próchniczego, żyznego, lekko wilgotnego podłoża i półcienistego, a nawet cienistego stanowiska. W zależności od gatunku, rośliny mają różną odporność na mróz oraz wiosenne przymrozki. Uszkodzone przez niskie temperatury, zwykle jednak dobrze się regenerują.

Rośliny najłatwiej i najlepiej rozmnażać przez podział.

Pielęgnacja epimedium

Epimedium należy podlewać w okresie letnim. Dobrze jest też ją nawozić, szczególnie w okresie wzrostu (wiosną) i kwitnienia rośliny. Należy też dbać o to, by roślinie nie przeszkadzały chwasty, w czym pomocne jest jej ściółkowanie.

Wiosną ścina się liście gatunków zimotrwałych tuż przy ziemi, by młode pąki miały miejsce do wzrostu. Gdy roślina się zbytnio rozrasta można przycinać jej rozłogi niezależnie od pory roku (epimedium dobrze się regeneruje).

Szkodniki i choroby epimedium

Epimedium to roślina odporna i zwykle nie jest atakowana przez szkodniki i choroby. Wśród chorób grzybowych może wystąpić plamistość liści i rdza – te choroby grzybowe należy zwalczać specjalnymi fungicydami dla roślin ozdobnych.

W zbyt dużym roślina nasłonecznieniu może cierpieć z powodu czerwieniejących i obumierających liści.

Zobacz, jakie środki przeciw chorobom grzybowym możesz zamówić w naszym sklepie online

Zastosowanie epimedium

Epimedium uprawia się w ogrodach głównie jako rośliny okrywowe, które pięknie prezentują się pod drzewami i krzewami, szczególnie w ogrodach naturalistycznych i leśnych. Dobrze wyglądają w towarzystwie paproci, funkii i bodziszków.

W medycynie naturalnej rośliny bywają wykorzystywane do celów leczniczych m.in. jako lek na potencję.

Wybrane gatunki i odmiany epimedium

Epimedium wielkokwiatowe (Epimedium grandiflorum) – niska, rozłogowa bylina (ok. 30-40 cm. wys.) o kępiastym pokroju i sercowatych, ostro ząbkowanych na brzegach liściach. Młode liście czerwonobrązowe, starsze zielone. Kwiaty dość duże, w zależności od odmiany różowe, białe, fioletowe lub żółte (odm. 'Purple Pixie', 'Higoense', 'Rose Queen'). Gatunek dostatecznie mrozoodporny.
Epimedium czerwone (Epimedium rubrum) – niska bylina (ok. 25 cm. wys.) o kopulastym pokroju i sercowatych, ząbkowanych na brzegach liściach. Młode liście czerwonobrązowe, starsze zielone, czasem z ciemnym obrzeżem. Kwiaty różowe z kremowobiałym środkiem. Gatunek wrażliwy na wiosenne przymrozki.
Epimedium pstre (Epimedium ×versicolor) – niska, rozłogowa bylina (ok. 30-40 cm. wys.) o kępiastym pokroju i sercowatych, kolczasto ząbkowanych liściach. Młode liście czerwono marmurkowane, starsze zielone. Kwiaty dwukolorowe, różowokremowe lub żółtokremowe z ostrogami. Gatunek dostatecznie mrozoodporny. Ciekawa odmiana to 'Sulphureum'.