Łysiczka lancetowata, znana również pod nazwą naukową Psilocybe semilanceata, to gatunek grzyba należący do rodziny Hymenogastraceae. Jest to jeden z wielu grzybów, które wzbudzają zainteresowanie zarówno wśród mykologów, jak i osób zainteresowanych jego właściwościami psychoaktywnymi.
Charakterystyka i morfologia łysiczki lancetowatej
- Kapelusz: Jest stożkowaty. Ma średnicę 1–2 cm, jest higrofaniczny i może przybierać różne odcienie, od oliwkowego do jasnobrązowego i kasztanowobrązowego. Wysuszony zmienia kolor na jasnosłomkowy lub ochrowy.
- Blaszki: Są szerokie i przyrośnięte do trzonu. U młodych owocników są jasnobrązowe, u starszych ciemnieją.
- Trzon: Jest cienki, o wysokości 3-15 cm i średnicy 1-3 mm. Elastyczny, walcowaty i pusty w środku.
- Miąższ: W stanie suchym jest beżowy, natomiast w stanie wilgotnym szarobrązowy.
Gdzie występuje łysiczka lancetowata?
Łysiczka lancetowata rośnie w wielu miejscach na świecie, w tym w Ameryce Północnej, Europie, Australii, Nowej Zelandii oraz w Chile. W Polsce jest rzadka – można ją znaleźć głównie na górskich halach oraz na pogórzu. Preferuje tereny otwarte, takie jak pastwiska, łąki, trawniki czy pobocza dróg.
Właściwości łysiczki i jej znaczenie
Jest to jeden z tzw. grzybów psylocybinowych, zawierający psylocybinę, substancję psychotropową. Spożycie tego grzyba może prowadzić do zaburzeń postrzegania i percepcji oraz spadku ciśnienia tętniczego.
W Internecie można znaleźć informacje o tym, że łysiczka lancetowata może pomagać w leczeniu depresji, schizofrenii i zespołu stresu pourazowego jednak pamiętajmy, że nie przeprowadzono oficjalnych badań pod tym kątem i decydując się na używanie tego grzyba można narazić się na niebezpieczeństwo!
Tekst: ZO, zdjęcie tytułowe: maaramore© / AdobeStock