Na trakty piesze wystarczy kostka betonowa lub kamienna o grubości 4 cm bądź 4,5 cm bruk klinkierowy. Elementy betonowe i kamienne na podjazd powinny mieć natomiast grubość 6 cm, a klinkierowe - 5,2 cm. Dostępna na rynku kostka drewniana nie znosi dużych obciążeń, ale można nią utwardzać ścieżki.
Na podjazdy szczególnie poleca się klinkier - jest odporny na obciążenie i łatwo zmyć z niego zanieczyszczenia (nie pozostają nawet plamy po oleju).
Uwaga! Na nawierzchnie używa się niekiedy klinkierowych cegieł elewacyjnych, ale z powodu mniejszej odporności na nacisk, można utwardzać nimi jedynie trakty piesze.
Trwała i funkcjonalna kostka brukowa
Poszczególne rodzaje kostki brukowej różnią się właściwościami, trwałością i wymagają odmiennej pielęgnacji.
Kostka betonowa
Wykazuje dość dużą trwałość. W przypadku tej tańszej zazwyczaj konieczna jest impregnacja. Taki bruk zabezpieczony za pomocą preparatów powierzchniowych jest bowiem bardziej odporny na zaplamienie, nie tworzą się na nim wykwity i dłużej zachowuje intensywny kolor. Można też kupić kostkę impregnowaną w trakcie produkcji, która ma mniejszą nasiąkliwość, a co za tym idzie - jest mniej podatna na wykwity i zabrudzenia, zaś jej odporność na mróz oraz ścieranie jest wyższa.
Kostka klinkierowa
Jest odporna na działanie soli drogowej, mróz i ścieranie. Zabezpieczanie jej nie jest konieczne, jednak warto je przeprowadzić po ułożeniu nawierzchni, aby wydobyć głębię koloru kostki i ochronić ją przez zanieczyszczeniami.
Kostka betonowa może imitować drewno i mieć nietypowy kształt (fot. Buszrem). |
Kostka kamienna
Na nawierzchnie najlepiej nadaje się granit - skała twarda, nienasiąkliwa, o bardzo dużej odporności na obciążenie i ścieranie. Podobne właściwości ma bazalt, jednak po deszczu jego powierzchnia staje się śliska i lepiej stosować go jedynie jako dodatek kompozycyjny. Znacznie mniej trwałe są piaskowiec i wapień. Przed ułożeniem trzeba jednak zabezpieczyć je specjalnym środkiem, chroniącym przed nasiąkaniem i płowieniem.
Kostka drewniana
W porównaniu z innymi materiałami, drewno jest mniej trwałe, a po deszczu robi się śliskie. Kostkę impregnuje się przed ułożeniem nawierzchni (o ile impregnacja nie została wykonana fabrycznie). Źle zabezpieczony bruk zaczyna się rozpadać po kilku latach. Z rodzimych gatunków dąb jest najbardziej wytrzymały na tzw. korozję biologiczną.
Uwaga! Nawierzchnie, po których często się chodzi, także zimą (podjazd czy dojście do śmietnika) powinny być możliwie gładkie, aby odśnieżanie nie sprawiało kłopotu.
W stylu ogrodu
Bruk starajmy się dobierać do materiałów użytych w ogrodzie i nie przeholujmy z jego ilością, niech główną rolę gra roślinność. Choć popularna kostka betonowa oferowana jest także w jaskrawych kolorach, uniwersalne są trakty jednobarwne. Niektóre produkty betonowe wyglądają bardzo efektownie dzięki uszlachetnieniu powierzchni. Kostka płukana ma np. szorstką, antypoślizgową powierzchnię z warstwą kruszywa. Obijaną natomiast charakteryzują rysy i przetarcia, a ułożona z niej nawierzchnia przypomina starobruk. Szczotkowana ma porowatą fakturę z efektem melanżu kolorów. Są też kostki kliny, z których łatwo powstają okręgi, oraz takie, które po ułożeniu tworzą nawierzchnię z prześwitami. Znajdziemy również produkty dizajnerskie o nietypowej formie. Poszczególne kolekcje mogą zawierać elementy o różnym kształcie, wymiarach lub kolorach, które po ułożeniu tworzą efektowną całość.
Typowe barwy klinkieru to odcienie czerwieni, brązu i pomarańczu - zawsze dobrze współgrające z ogrodową roślinnością. Obecnie producenci oferują jednak także wyroby czarne, szare, kremowe, żółte czy dwubarwne cieniowane. Ich powierzchnia jest chropowata albo gładka i lekko połyskująca. Pamiętajmy, że nawierzchnia z klinkieru jest wyrazista i narzuca styl ogrodowi. Ma mocną barwę, która nie blednie.
Bruk kamienny będzie wyglądał dobrze na każdej posesji. Cechuje go szlachetny wygląd i trwały kolor. Kształt jest nieregularny, a powierzchnia może być łamana, piaskowana albo szlifowana. Na ścieżki i podjazdy można zastosować zarówno kostki z kamienia, jak i tzw. brukowce, czyli kamienie polne (muszą być płaskie przynajmniej z jednej strony). Podjazd z popularnej kostki granitowej (występującej w odcieniach szarości, czerwieni, beżu, żółci i zieleni) można ożywić kilkoma elementami czarnego bazaltu lub czerwonego marmuru (ten ostatni nadaje się tylko na nawierzchnie zadaszone).
Nawierzchnie wykończone drewnem wtapiają się w każdy ogród i nie przytłaczają. W centrach ogrodniczych kupimy gotowy, zaimpregnowany bruk drewniany. Jeśli jednak zależy nam na oryginalności, nawierzchnię możemy wykończyć krążkami uzyskanymi z pocięcia grubych konarów.
Tradycyjne lub nowoczesne
Poszczególne rodzaje bruku nadają ogrodowi charakterystyczny klimat. Umiejętnie dobrana kostka podkreśli architekturę budynku. Domy stylizowane na dworki dobrze współgrają z brukiem kamiennym o nieregularnym kształcie, drewnianym oraz betonowym postarzanym. Przy budynku w stylu modernistycznym, z płaskim dachem i niewielką ilością detali, sprawdzą się nawierzchnie o geometrycznym kształcie, bez zaokrągleń, wykończone prostokątną kostką betonową lub klinkierową.
Fachowy montaż nawierzchni
Ścieżki ogrodowe możemy z powodzeniem zbudować samodzielnie. Utwardzenie podjazdu warto zaś zlecić profesjonalistom. Wykonanie nawierzchni z kostki betonowej, klinkierowej i kamiennej wygląda podobnie: prace rozpoczyna się od przygotowania wykopu i ubicia zagęszczarką jego dna. Następnie osadza się obrzeża (w przypadku ścieżek) lub krawężniki (wokół podjazdu). Potem układa się kolejno warstwy podbudowy: tłuczeń (lub pospółkę) oraz piasek wymieszany na sucho z cementem, następnie kostki. Każdą dobija się do podłoża gumowym młotkiem. Po pokryciu nimi całej powierzchni, dociska się je wibratorem powierzchniowym z gumową nakładką. Na koniec na nawierzchni rozsypuje się piasek, który wypełni szczeliny.
W nawierzchni z prostokątnego bruku drewnianego powstają niewielkie szczeliny. Bruk okrągły natomiast szybko się układa, jednak pomiędzy elementami pozostają spore przestrzenie, które trzeba wypełnić piaskiem (fot. Dreamstime). |
Prościej wykonuje się ścieżki z bruku drewnianego. Jeśli podłoże jest dobrze przepuszczalne, układa się go na warstwie zagęszczonego piasku. W przypadku podłoża gliniastego zalecana jest dodatkowa warstwa filtrująca ze żwiru lub kruszywa. Elementów drewnianych nie można układać zbyt blisko siebie, ponieważ pod wpływem warunków atmosferycznych bądź to pęcznieją, bądź się kurczą.
Koszty nawierzchni
Kompleksowa usługa, obejmująca projekt traktów i szereg prac (od dowozu materiałów po sprzątanie po wykonaniu robót), kosztuje 90-150 zł/m2 (bez ceny materiałów). Za samo przygotowanie podbudowy zapłacimy zaś min. 12 zł/m2, a za ułożenie kostki - średnio 50 zł/m2 (im droższa i mniejsza, tym stawka jest wyższa). Bruk betonowy jest w przystępnej cenie, za to kamienny i klinkierowy stanowi bardziej ekskluzywną opcję. Ceny poszczególnych materiałów wykończeniowych kształtują się następująco:
- kostka betonowa barwiona powierzchniowo (kształt standardowy) od 35 zł/m2;
- kostka betonowa uszlachetniona od 50 zł/m2;
- bruk klinkierowy od 75 zł/m2;
- kostka granitowa 200-950 zł/t (wystarczy na 8-9 m2) zależnie od klasy i koloru;
- kostka bazaltowa 550-1000 zł/t;
- bruk drewniany okrągły (o średnicy od 10 cm, wys. 10 cm, impregnowany jednostronnie metodą zanurzeniową) 50-60 zł/m2;
- bruk drewniany kwadratowy (10 x 10 x 10 cm, impregnowany ciśnieniowo) 100-150 zł/m2.
Tekst: Małgorzata Kolmus, archiwum Budujemy Dom