Judaszowiec chiński (Cercis chinensis) ‘Avondale’ to odmiana uzyskana na antypodach, w miejscowości Avondale leżącej na przedmieściach Auckland w Nowej Zelandii i wprowadzona do handlu przez szkółki Duncan & Davies z New Plymouth około 1975 roku. Jest to nieduże drzewo o wzniesionych pędach, tworzące koronę w kształcie wazonu. Dorasta do 3-4 m wysokości.
Kwiaty judaszowca 'Avondale' są duże, motylkowate, zebrane po kilka w pęczkach. Tworzenie kwiatów z pąków śpiących wyrastających z pni i gałęzi określane jest terminem kauliflorii. Zjawisko to jest ciekawym przykładem adaptacji roślin do zapylania kwiatów prze drobne zwierzęta przemieszczające się po konarach i gałęziach, zwykle występuje u roślin strefy tropikalnej, natomiast rzadko spotyka się je u roślin strefy klimatu umiarkowanego.
Po przekwitnięciu na pędach rozwijają się sercowate liście – niemal okrągłe, średnicy 8-12 cm, ciemnozielone i błyszczące, grube i skórzaste. Jesienią przebarwiające się na żółto.
Uprawa i wymagania
Judaszowiec chiński preferuje gleby przepuszczalne, wapienne, o odczynie od obojętnego do zasadowego, szybko nagrzewające się. Drzewka należy sadzić w miejscach ciepłych, zacisznych, osłoniętych od wiatru w okresie zimy.
Judaszowiec chiński jest odporny na suszę, upały, ale wrażliwy na mróz. Dlatego najlepiej sprawdza się sadzony w najcieplejszych rejonach kraju albo uprawiany w dużych donicach chowanych na zimę do chłodnych pomieszczeń.
Gdzie posadzić?
Judaszowiec chiński ‘Avondale’ można sadzić zarówno w kameralnych, przydomowych ogrodach, jak i w zieleni osiedlowej. Stanowi ciekawy element kompozycji, dając silny akcent kolorystyczny w czasie kwitnienia. Najpiękniej prezentuje się posadzony w miejscach eksponowanych, np. na tle trawnika lub podsadzony krzewami i krzewinkami zadarniającymi podłoże – runianką japońską, epimedium lub barwinkiem.
Opracowanie: Związek Szkółkarzy Polskich Więcej o roślinach i ich producentach znajdziesz na e-katalogroslin.pl |