Sosna rumelijska

Sosna rumelijska (Pinus peuce) to gatunek u nas mało znany lub rzadko rozpoznawany, choć oferowany w licznych szkółkach roślin ozdobnych. Jest to sporych rozmiarów drzewo iglaste naturalnie występujące na terenach krajów Półwyspu Bałkańskiego – Bułgarii, Macedonii, Serbii, północnej Grecji, gdzie porasta górskie zbocza na wysokości od 800 do 2300 m n.p.m.

Pomimo, że sosna rumelijska wywodzi się z rejonów o ciepłym klimacie, jest wytrzymała na niskie temperatury i może być uprawiana na terenie całej Polski. Co ciekawe, gatunek został skutecznie introdukowany nawet do krajów o ostrzejszych zimach, m.in. do Finlandii

Zobacz więcej ciekawych sosen

W Polsce sosna rumelijska tworzy drzewa o luźnej, jajowatej koronie oraz ozdobnych szyszkach, które zawiązuje w bardzo młodym wieku. Swoim wyglądem przypomina sosnę wejmutkę. W wieku 30 lat osiąga około 10 m wysokości. Tworzy długie, luźno ułożone gałęzie.

Szarozielone igły są cienkie, miękkie w dotyku, zwisają, mają od 8 do 15 cm długości, wyrastają w pęczkach po 5 sztuk. Szyszki są wydłużone, początkowo zielone, silnie oblane żywicą, po dojrzeniu brązowieją i szeroko rozchylają łuski. Brązowe nasiona mają 7-8 mm średnicy, są opatrzone 1,5-2 cm skrzydełkiem.

Ozdobą drzew, poza pięknymi igłami i szyszkami, jest także gładka, szarozielona kora okrywająca pień i poziomo ułożone konary.

To się przyda

Nawóz Osmocote Iglak 2w1, szybko- i długodziałajacy – 10 kg

Nawóz płynny do tui i iglaków, Moc Zieleni – 1 l

PROPLANT 722 SL, Iglaki, grzybobjczy, fytoftoroza – 50 ml

Ziemia DO IGLAKÓW – 20 l

Uprawa i wymagania

Sosna rumelijska to gatunek tolerancyjny w stosunku do gleby. Preferuje podłoża umiarkowanie wilgotne i przepuszczalne, ale radzi sobie też na glebach ubogich w składniki pokarmowe oraz suchych. Podobnie jak inne gatunki sosen nie lubi stanowisk mokrych i nie toleruje długotrwałego zalewania wodą systemu korzeniowego. Wymaga pełnego nasłonecznienia.

Zimuje dobrze, nie potrzebuje okrywania na zimę. To jeden z niewielu gatunków sosen pięcioigielnych wykazujących dużą odporność na porażenie przez rdzę wejmutkowo-porzeczkową.

Gdzie posadzić?

Gatunek bardzo plastyczny, o szerokich możliwościach zastosowania – od ogrodów przydomowych i działkowych, po zieleń osiedlową i publiczną. Pięknie prezentuje się sadzona pojedynczo lub w niewielkich, luźnych grupach. Ze względu na głęboki system korzeniowy pod jej koronami warto sadzić płytko korzeniące się rośliny z rodziny wrzosowatych – różaneczniki, kalmie i pierisy. Corocznie częściowo opadające igły zakwaszają i ściółkują glebę, co sprzyja uprawie tych krzewów.

Opracowanie: Związek Szkółkarzy Polskich Zdjęcie tytułowe: Grzegorz Falkowski (ZSzP) Więcej o roślinach i ich producentach znajdziesz na e-katalogroslin.pl