Morwa czarna (morus nigra) należy do rodziny morwowatych (Moraceae). W środowisku naturalnym występuje w Azji Mniejszej, ale jest uprawiana również w Europie oraz Ameryce Północnej.
W Europie uprawia się ją od około XVI wieku, dlatego formy zdziczałe można spotkać na skrajach lasów i na polanach.
Morwa czarna to niewysokie drzewo (do 15m wysokości) o gęstej, rozłożystej koronie. Wytwarza ząbkowate, owalne liście ułożone skrętolegle. Kwitnie w maju i czerwcu, wytwarzając drobne jednopienne kwiaty - męskie i żeńskie. Owocem jest czarna niełupka wchodząca w skład owocostanu orzeszkowego. Owoce dojrzewają w sierpniu.
Morwa czarna ma podobne wymagania jak morwa biała. Dobrze rośnie na miejscach słonecznych i na przepuszczalnych, gliniastych lub piaszczystych glebach. Jest bardziej wrażliwa na mróz od morwy białej i najlepiej sadzić ją w miejscach osłoniętych, wolnych od zastoisk mrozowych w cieplejszych regionach Polski. To gatunek dość odporny na choroby i szkodniki. Zwykle nie wymaga cięcia - poza formowaniem i ograniczaniem wzrostu (zabiegi wykonuje się pod koniec zimy). Roślina znosi zanieczyszczenia powietrza, dlatego warto ją uprawiać jako zieleń miejską (jedynie w celach ozdobnych).
Owoce morwy mają słodko-kwaśny, nieco mdły smak. Są spożywane na surowo lub służą do wytwarzania dżemów, konfitur i soków. Zawierają witaminy A, C, witamin z grupy B, flawonoidy i taniny. Są polecane cukrzykom i osobom na diecie a przetwory z morwy czarnej warto spożywać na przeziębienie.
fot. Fanghong, wikipedia
Kwiaty cebulowe 
Jesienne kwiaty 
Ogród ozdobny 
Rośliny doniczkowe 
Owoce 
Warzywa 
Zioła 
Łąka kwietna 
Roślina tygodnia 
