Porzeczka złota Ribes aureum

Porzeczka złota (ribes aureum) jest krzewem należącym do rodziny agrestowatych (Grossulariaceae). W środowisku naturalnym porasta zachodnie tereny Ameryki Północnej, ale jest uprawiana w wielu krajach, w tym również w Polsce. Często wykorzystuje się ją jako podkładkę dla innych gatunków porzeczki.

Porzeczka złota dorasta do 3 m wysokości i wykształca wzniesione, ale słabo rozgałęzione łodygi. Kwitnie w maju wytwarzając obficie dość atrakcyjne żółte kwiaty (kwiatostanem jest grono). Zbiór owoców przypada na początku lata - jagody mają zwykle ciemnobrunatny lub czarny kolor. Cała roślina wydziela specyficzny zapach.

Krzew ma niewielkie wymaganie glebowe, można więc go uprawiać na większości typów podłoży. Optymalne są jednak lekko kwaśne, piaszczysto-gliniaste gleby. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub lekko zacienionych. Do podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych należy ściółkowanie gleby, odchwaszczanie oraz ochrona przed chorobami i szkodnikami. Porzeczka złota jest stosunkowo podatna na mączniaka. Roślina jest odporna zarówno na mróz jak i suszę.

Owoce, chociaż nieprzyjemnie pachną, są jadalne i mają słodki smak. W ojczyźnie występowania są wykorzystywane do produkcji konfitur. W Polsce porzeczkę złotą czasem uprawia się jako roślinę ozdobną na żywopłoty. Za jej uprawą przemawiają ozdobne, żółte kwiaty i liście przebarwiające się jesienią. Czasem można ją spotkać także w parkach.

fot. Annelis, Wikipedia