Fotergilla większa (Fothergilla major) należy do rodziny oczarowatych (Hamamelidaceae). W środowisku naturalnym występuje w Ameryce Północnej. Do Europy sprowadzono ją w XVIII wieku.

W Polsce roślina jest mało znana - większą popularnością cieszy się jej kuzyn - oczar. Fotergilla osiąga 80-150cm wysokości. Ma rozłożysty, silnie rozgałęziony pokrój. Liście są grube, skórzaste, szerokojajowate. Jesienią przebarwiają się na czerwono. Kwitnie w maju. Kwiaty są białe i przypominają gęste szczotki (o długości ok. 5cm). Wydzielają lekki miodowy zapach i przyciągają pszczoły. Owocem jest torebka gwałtownie uwalniająca we wrześniu czarne nasiona.

Fotergilla większa - wymagania i uprawa

Krzew dobrze radzi sobie w półcieniu a nawet pod koroną wysokich drzew. Lubi podłoża przepuszczalne, piaszczysto-próchnicze, umiarkowanie wilgotne o odczynie od kwaśnego po obojętny. Nie znosi gleb wapiennych. Toleruje suszę i zanieczyszczenia powietrza. Gatunek jest odporny na mróz. Można go sadzić jesienią lub wiosną. Młode okazy zaleca się podlewać. Dla poprawienia wyglądu warto stosować nawozy organiczne. Nie wymaga regularnego cięcia - warto usuwać jedynie pędy uszkodzone i porażone przez choroby.

Zastosowanie fortegilli większej

Fotergillę warto uprawiać w ogrodzie ze względu na oryginalny wygląd kwiatów. Nadaje się do tworzenia krzewiastych kompozycji, chociaż dobrze wygląda także jako wyeksponowany soliter (np.: posadzona na trawniku). Warto obsadzać nią mniej słoneczne miejsca, np.: północną wystawę.

zdjęcie: MichaelMaggs - Own work, CC BY-SA 2.5