Oczar omszony osiąga w Polskich ogrodach do 3 metrów wysokości i ma szeroki pokrój. Pędy rośliny są wyjątkowo, gęsto, miękko owłosione. Liście są podobne do innych oczarów – duże (8-15 cm dł.), owalne, u podstawy sercowate, zatokowo ząbkowane. Mają najkrótsze ogonki liściowe spośród gatunków oczarów (prawie zupełnie ich nie widać) i wyraźnie zaostrzony koniec. Z wierzchu są błyszczące, a od spodu lekko owłosione. Jesienią przebarwiają się i przybierają charakterystyczną, cytrynowo żółtą barwę.

Gatunek jest jedną z niewielu roślin, które kwitną w okresie zimowym – od stycznia do kwietnia (zależnie od temperatur). Jego żółte, silnie pachnące kwiaty stanowią niespotykaną ozdobę ogrodów w tym okresie. 

Owocem oczaru są owłosione torebki wypełnione czarnymi nasionami.

Wymagania i uprawa

Oczar omszony wymaga gleb żyznych, próchnicznych i dość wilgotnych, jednakże z powodzeniem zniesie sporadyczne susze. Młode okazy roślin mogą być wrażliwe na mróz, dlatego należy je sadzić w miejscach osłoniętych od podmuchów wiatru oraz zabezpieczać podczas pierwszych lat rozwoju.

Oczary nie lubią być przycinane, dlatego wymagają dużo przestrzeni do wzrostu. Nie poleca się ciąć oczarów, gdyż ich rany powoli się zabliźniają, a w ich miejsce nie wyrastają młode pędy.

Oczary rzadko są atakowane przez szkodniki i właściwie nie chorują. 

Zastosowanie

Jest sadzony w ogrodach przydomowych w luźnych nasadzeniach, albo jako soliter. W cieplejszych regionach można go spotkać w parkach i na skwerach.

Kwitnące gałązki oczarów są czasem elementem zimowych bukietów, ale pamiętajmy, że ich kwiaty nie utrzymują się długo w domowych temperaturach.

Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: ChWeiss/Depositphotos