Kalina angielska (Viburnum × carlcephalum)

Kalina angielska (Viburnum × carlcephalum) to krzew z rodziny piżmaczkowatych (dawniej przewiertniowatych). Jest gatunkiem mieszańcowym, uzyskanym w Anglii jako krzyżówka kaliny koreańskiej i koralowej (V. carlesii i V. macrocephalum).

To okazały, ale wolno rosnący krzew (ok. 3 m. wys.), o luźnym pokroju i sztywnych, wzniesionych pędach, pokrytych naprzeciwległymi parami sezonowych, jajowatych, dużych, ząbkowanych na brzegach liści, z wyraźnie zaznaczonym na blaszce unerwieniem (liście skupione w górnych partiach pędów). Z wierzchu liście są ciemnozielone i błyszczące, natomiast od spodu jaśniejsze i pokryte gęstym kutnerem. Jesienią mogą przebarwiać się na czerwono.

Kalina angielska kwitnie wczesną wiosną (IV-V), wydając małe, pięciopłatkowe, rurkowate, białe z lekkim różowym odcieniem kwiaty, zebrane na szczytach pędów w gęste, duże, kuliste kwiatostany. Kwiaty wydzielają bardzo silny i przyjemny zapach. Krzew nie zawiązuje owoców.

Wymagania i uprawa

Kalina angielska w uprawie oczekuje słonecznego, zacisznego, ciepłego stanowiska i żyznej, próchniczej, przepuszczalnej, lekko wilgotnej gleby, najlepiej o lekko kwaśnym odczynie pH. Roślina jest dostatecznie mrozoodporna (znosi spadki temp. do ok. -25°C), jednak w najchłodniejszych rejonach kraju poleca się jej okrywanie na zimę.

Krzew nie wymaga regularnego cięcia, ale jeśli zabieg okaże się potrzebny, należy wykonać go po kwitnieniu, gdyż roślina zawiązuje pąki kwiatowe w poprzednim sezonie. Może też być konieczne usuwanie odrostów korzeniowych u egzemplarzy szczepionych.

Kalina angielska jest gatunkiem mieszańcowym, wiec może być rozmnażana tylko wegetatywnie za pomocą sadzonek pędowych, odkładów poziomych lub prze szczepienie. Nie poleca się rozmnażania rośliny przez podział lub odrosty korzeniowe, gdyż niektóre egzemplarze dostępne w sprzedaży są szczepione na podkładkach pochodzących od innego gatunku kaliny.

Zastosowanie

Kalina angielska jako gatunek nie wyróżnia się na tle innych kalin. Posiada luźny, nieregularny pokrój, wiec niezbyt dobrze nadaje się do sadzenia w ogrodzie jako soliter. Jej największą ozdobą są pojawiające się wiosną duże, kuliste, wyjątkowo pięknie pachnące kwiatostany, dlatego roślinę dobrze jest uprawiać w grupie z innymi krzewami (np. różami, tawułami), najlepiej w pobliżu tarasu, altany lub okien domu, skąd będzie można podziwiać wspaniały zapach jej kwiatów. Krzew nadaje się też do tworzenia luźnych żywopłotów i sadzenia w zieleni miejskiej.

Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: simonapavan/Depositphotos

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!