Howenia słodka (Hovenia dulcis), zwana potocznie japońskim drzewem rodzynkowym, należy do rodziny szakłakowatych (Rhamnaceae). Jej naturalne siedliska obejmują południowo-wschodnią Azję, przede wszystkim Chiny, Koreę i Japonię. W Polsce coraz częściej jest uprawiana jako ciekawostka ogrodowa – oryginalne drzewo ozdobne, które może rosnąć w gruncie w cieplejszych rejonach kraju, lub być prowadzona jako roślina doniczkowa na taras.
Jak wygląda howenia słodka?
Howenia to średniej wielkości drzewo liściaste, osiągające zazwyczaj od 6 do 10 metrów wysokości, choć w ojczyźnie bywa znacznie wyższe. W warunkach polskich rośnie wolniej, szczególnie w młodym wieku, co czyni ją łatwą do kontrolowania pod względem wielkości. Jej korona jest szeroko rozłożysta, a gałęzie gęsto ulistnione – nadaje się więc do tworzenia cienia i jako element ozdobny w reprezentacyjnych częściach ogrodu.
Charakterystyczne są błyszczące, jasnozielone liście o sercowatym kształcie, z wyraźnym unerwieniem, osiągające długość nawet do 15 cm. Jesienią przebarwiają się na intensywnie żółty kolor.
🟢 Największe targi ogrodnicze w Polsce: Nowości roślinne, konkursy, kiermasze, wykłady i inspiracje. Zieleń to Życie 2025 już we wrześniu!
W czerwcu lub lipcu roślina rozwija drobne, pachnące kwiaty zebrane w luźne wiechy, które przyciągają owady zapylające. Prawdziwą osobliwością są jednak owoce – a raczej mięsiste, spuchnięte ogonki owocowe, które stają się słodkie i aromatyczne po osiągnięciu dojrzałości. To one, a nie same niepozorne nasiona, przypominają w smaku rodzynki i nadały roślinie popularną nazwę.
Wymagania uprawowe – gdzie posadzić howenię?
Howenia słodka najlepiej rośnie w miejscach słonecznych i ciepłych, osłoniętych od silnych wiatrów. Choć dorosłe egzemplarze są w pewnym stopniu mrozoodporne (znoszą spadki temperatur do około -15°C), młode rośliny wymagają zabezpieczenia na zimę, szczególnie w pierwszych latach po posadzeniu.
Podłoże powinno być przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne, żyzne i zasobne w próchnicę. Roślina nie toleruje zastoju wody ani ciężkich, gliniastych gleb. W miejscach o gorszych warunkach zaleca się sadzenie jej w podniesionych rabatach lub pojemnikach z drenażem.
Rozmnażanie odbywa się przez nasiona, które jednak wymagają stratyfikacji (chłodzenia) przed siewem, lub przez sadzonki półzdrewniałe pobierane latem. W Polsce, z uwagi na klimat, najczęściej uprawia się ją z gotowych sadzonek sprowadzanych ze szkółek.
Pielęgnacja – podlewanie i przycinanie
Howenia nie jest rośliną szczególnie wymagającą w pielęgnacji. Podlewanie należy dostosować do warunków pogodowych – młode rośliny potrzebują regularnego nawadniania, zwłaszcza w czasie upałów, ale dobrze zakorzenione egzemplarze są dość odporne na okresowe susze. Zimą rośliny uprawiane w donicach podlewa się minimalnie, tylko aby nie dopuścić do całkowitego przesuszenia bryły korzeniowej.
W sezonie warto raz na kilka tygodni nawozić roślinę nawozem uniwersalnym lub organicznym kompostem. Howenia nie wymaga formowania, ale dobrze znosi przycinanie – można ją lekko prześwietlać wczesną wiosną, by pobudzić rozkrzewianie się korony i usunąć uszkodzone gałęzie.
Choroby i szkodniki
W polskich warunkach klimatycznych howenia jest rzadko atakowana przez choroby i szkodniki. Jej egzotyczne pochodzenie i brak naturalnych wrogów sprawiają, że przy prawidłowej pielęgnacji roślina zachowuje dobrą kondycję. Jedynym zagrożeniem mogą być choroby grzybowe korzeni przy nadmiernym podlewaniu i braku drenażu.
Zastosowanie – ozdoba kolekcji i ogrodu
Howenia słodka to roślina, która idealnie nadaje się do ogrodów botanicznych, przydomowych kolekcji roślin egzotycznych oraz ogrodów orientalnych. Świetnie prezentuje się jako soliter – pojedyncze drzewo posadzone w reprezentacyjnym miejscu ogrodu. Może być także uprawiana w dużych donicach na tarasach lub balkonach, a zimą przenoszona do chłodnych oranżerii.
Jej walory dekoracyjne oraz egzotyczne pochodzenie czynią ją ciekawym elementem ogrodowej kompozycji. Co więcej, jej jadalne, naturalnie słodkie ogonki owocowe można spożywać na surowo lub suszyć – są one uznawane za naturalny słodzik i były wykorzystywane w medycynie tradycyjnej jako środek łagodzący skutki spożycia alkoholu.
Zdjęcia: Raje Photos Stock, joumonshiba gen, Wiert / AdobeStock