Araukaria wyniosła (Araucaria heterophylla) to iglaste drzewo należące do rodziny araukariowatych (Araucariaceae). Pochodzi z wyspy Norfolk położonej na Morzu Fidżi.
Araukaria w środowisku naturalnym dorasta nawet do 70 m, a w uprawie doniczkowej nie przekracza 2 m wysokości i jest wolno rosnącą rośliną.
Ma regularną, rozłożystą koronę. Igły są sztywne, ale miękkie, ściśle przylegają do siebie. Na pędzie ułożone są skrętolegle. Szyszki są kolczaste, jajowate, jasnobrązowe (w warunkach domowych araukaria ich nie wykształca).
Roślinę odkryto w 1793 roku – od tego czasu zaczęła zdobywać popularność jako ozdoba wnętrz i ogrodów.
Wymagania i uprawa
Araukaria potrzebuje lekko zacienionego miejsca (oddalonego od okna). Radzi sobie nawet na północnej wystawie. Bezpośrednie nasłonecznienie jest szkodliwe – igły szybko wysychają, a nawet schnie cała roślina.
Przez sezon wegetacyjny araukaria dobrze radzi sobie w temperaturze pokojowej, zimą jednak powinno się ją przenieść do jasnego, ale chłodnego pomieszczenia (optymalna temperatura 5-10°C), np. do budynku gospodarczego lub na klatkę schodową. Ważne, aby roślinę chronić przed mroźnym powietrzem oraz... dotykiem (źle na to reaguje).
Za wysoka temperatura zimą to jeden z powodów gubienia igieł, podobnie jak zbyt suche powietrze (zapobiegnie temu nawilżacz). Ponadto roślina jest wrażliwa na dym tytoniowy i opary z kuchenek gazowych.
Latem roślinę podlewa się 2-3 razy w tygodniu, zimą zwykle wystarczy 1 raz na 7-10 dni. Ważne, aby podłoże było stale umiarkowanie mokre – araukaria może przesychać nawet przy krótkotrwałym niedoborze wody. Warto ją dokarmiać od wiosny do jesieni co 2-3 tygodnie mocno rozcieńczonymi dawkami nawozu dla iglaków.
Co kilka lat roślinę powinno się przesadzić do większego pojemnika (ziemię uniwersalną dla roślin doniczkowych warto przemieszać z igliwiem). U starszych okazów często lepszym rozwiązaniem jest wymiana wierzchniej warstwy podłoża.
Zastosowanie
Araukaria wyniosła to jedna z najpiękniejszych ozdób wnętrz. Zaleca się ją uprawiać w przestronnych salonach i holach (czyli tam, gdzie nie będzie narażona na dotyk). To propozycja dla osób cierpliwych i systematycznych, gdyż gatunek nie należy do najłatwiejszych w uprawie pokojowej.
Tekst: Michał Mazik, zdjęcie: Flower Council Holland, Pixabay