Szachownica perska (Fritillaria persica) to roślina cebulowa należąca do rodziny liliowatych (Liliaceae). W naturze można ją spotkać na Bliskim Wschodzie.
Posiada wzniesiony, prosty pokrój i osiąga 80-120 cm wysokości. Łodyga jest silna, wysoka i ulistniona. Liście są na niej umieszczone do ok. połowy pędu skrętolegle. Są długie, lancetowate i lekko skręcone.
Szachownica perska kwitnie od kwietnia do maja. Kwiaty wyrastają na długich pędach i tworzą grona. Są nieduże, dzwonkowate, zwisające. W dobrych warunkach w jednym gronie może ich być nawet 50 sztuk! Mają zróżnicowaną barwę, zwykle w odcieniu brązu, czerwieni i fioletu.
Cała roślina posiada specyficzny zapach, który odstrasza krety i nornice.
Wymagania i uprawa
Szachownica perska najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub lekko zacienionych, osłoniętych od wiatru. Preferuje podłoża żyzne, przepuszczalne, wzbogacone kompostem. Można ją uprawiać na gorszych typach gleb. Nie lubi podłoży suchych i kwaśnych. To gatunek mrozoodporny.
W czasie sezonu wegetacyjnego należy ją regularnie odchwaszczać. Wiosną warto zastosować nawozy organiczne. Dobrze reaguje na ściółkowanie gleby.
Szachownicę można rozmnożyć przed oddzielenie cebul przybyszowych. Cebule sadzi się we wrześniu i październiku na głębokości ok 20 cm i rozstawaie 25 cm. Co kilka lat zaleca się ją wykopywać, przesuszyć i przechowywać w suchym, przewiewnym miejscu.
Zastosowanie
Roślina cebulowa to efektowna dekoracja często wykorzystywana do tworzenia rabat. Warto ją także sadzić na tle murów, ścian i ogrodzeń. Dobrze komponuje się z innymi roślinami cebulowymi oraz wiosennymi bylinami.
Odmiany
- 'Ivory Bells' – kremowozielone kwiaty
Tekst: Redakcja ZielonyOgródek.pl, zdjęcia: iBulb, Anneli Salo/CC BY-SA 3.0/Wikimedia Commons