Ketmia bylinowa / Hibiskus bagienny (Hibiscus moscheutos)

Ketmia bylinowa, a prawidłowo ketmia bagienna lub ketmia piżmowa (Hibiscus moscheutos) najczęściej spotykana jest pod nazwą hibiskus bagienny. Należy do rodziny ślazowatych (Malvaceae) i pochodzi ze wschodnich rejonów Stanów Zjednoczonych, gdzie wyhodowano ogromną ilość jej ozdobnych odmian ogrodowych.

Zależnie od odmiany ketmia bylinowa może osiągnąć 90-240 cm wysokości. Hibiskusy wyróżniają się dużymi (do 18 cm), jajowatymi liśćmi, które czasem posiadają boczne klapy. Mają one kształt klinowaty i ząbkowany brzeg. Są one koloru jasnozielonego i mają wyraźnie jaśniejszy spód (zależnie od odmiany bywają też szarawe i czerwonawe). Zarówno łodygi jak i liście posiadają delikatne włoski.

Hibiskus bylinowy kwitnie w lecie – od lipca do września. Kwiaty ketmii mają bardzo krótką żywotność, bo opadają po zaledwie 1 dniu. Są duże (10-24 cm średnicy) i usytuowane w kątach liści pojedynczo. Występują w kolorach białym, różowym, bordowym, czerwonym, purpurowym, przy czym często są dwukolorowe. Najczęściej posiadają ciemnoczerwone oczko i są lekko owłosione. Pręciki w kwiecie są złączone w charakterystyczną kolumnę, która jest żółta i osiąga do 4 cm długości.

Ketmia bylinowa wytwarza bulwy, z których po zimie wypuszcza świeże liście i łodygi.

Wymagania i uprawa

Hibiskusy bylinowe lubią stanowiska słoneczne i półcieniste. Najpiękniej rosną na podłożach żyznych, próchniczych i dobrze przepuszczalnych. Potrzebują gleby lekko wilgotnej o obojętnym lub lekko kwaśnym odczynie pH.

Należy je regularnie podlewać i dobrze nawozić, ponieważ liście tej rośliny łatwo żółkną przy braku składników odżywczych. Najlepiej stosować nawozy posypowe do roślin kwitnących (np. do róż i kwiatów ogrodowych). Nie trzeba ich zabezpieczać na zimę – zimującą w gruncie.

Cięcie hibiskusów bagiennych można przeprowadzać na wiosnę w celu rozkrzewienia. Podczas kwitnienia dobrze jest usuwać ich przekwitłe kwiaty.

Zastosowanie

Wszystkie odmiany bylinowej ketmii są bardzo dekoracyjne. Dobrze prezentują się sadzone zarówno jako solitery, jak i w grupach. Świetnie nadają się do obsadzania brzegów zbiorników wodnych.

U podstawy hibiskusów bagiennych warto sadzić niskie rośliny osłaniające, gdyż pędy często ogołacają się od dołu z liści. Niższe odmiany nadają się do uprawy w pojemnikach – wyglądają atrakcyjnie posadzone w dużych donicach postawionych na balkonie czy tarasie.

Polecane odmiany

Wśród hibiskusów bagiennych wyróżniono wiele interesujących odmian i grup odmianowych. Jedną z efektowniejszych jest grupa odmian Summerific^TM – rośliny te mają krzaczasty pokrój i wyróżniają się bardzo dużymi kwiatami.

Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: Katarzyna Jeziorska; Nowaja, Jenő Szabó, Irén Nemess/Pixabay

Czy w opisie są wszystkie informacje, których szukałaś/-eś? Daj znać w komentarzu!