Uprawa jagody kamczackiej w ogrodzie | Co zrobić, by miała dużo owoców?

Charakterystyka jagody kamczackiej

Jagoda kamczacka to potoczna nazwa wiciokrzewu kamczackiego (Lonicera caerulea, syn. L. edulis). Roślina ma wiele synonimów (wiciokrzew siny, suchodrzew jadalny, suchodrzew siny, suchodrzew błękitny, lonicera, borówka kamczacka). Nie jest jeszcze tak popularna w ogrodach jak borówka amerykańska, ale z uwagi na łatwość uprawy i dużą wartość prozdrowotną owoców już w krótkim czasie podbije przydomowe jagodniki!

Roślina dorasta do 2,5 m wysokości (zazwyczaj jednak nie przekracza 1,5 m). Ma niewielkie walory dekoracyjne, dlatego z reguły uprawia się ją w mniej reprezentacyjnym miejscu w ogrodzie.

Fot. Opioła Jerzy/Wikimedia Commons ↓

Fot. Malheureux/Wikimedia Commons ↓

Jej główną zaletą są nieduże, wydłużone (1,5-3 cm), niebieskoczarne, jadalne jagody (nazywane borówkami kamczackimi) o słodko-kwaśnym smaku z lekką nutą goryczy. Owoce dojrzewają bardzo wcześnie i nierównomiernie – można je zbierać już w drugiej dekadzie maja.

Szczególnie podkreśla się zdolność naturalnie występujących związków przeciwutleniających do neutralizowania aktywności wolnych rodników. Zawierają także kwasy organiczne, witaminy A, C, E, żelazo i jod.

Polecane odmiany jagody kamczackiej

• 'Wojtek' – polska odmiana wytwarzające dorodne owoce; daje duży plon (3,5-5 kg z jednego krzewu)
• 'Atut' – polska odmiana o dużej wytrzymałości i plenności; średni plon z jednej rośliny (4 kg)
• 'Jolanta' – silnie rośnie (do 2 m); doskonała także jako zielona osłona nieestetycznych miejsc w ogrodzie; dobrze zapyla się z 'Wojtkiem'
• 'Czelabinka' – odporna na niekorzystne czynniki atmosferyczne; owoce o nieco gruszkowatym kształcie; dojrzewa pod koniec maja
• 'Rebeka' – owocuje późno, bo w drugiej połowie czerwca; owoce kwaskowate; mocno trzymają się na pędach
• 'Nimfa' – mniej znana odmiana; ma słodsze owoce, bez goryczki
  
  

Wymagania jagody kamczackiej

By rośliny rosły długo i zdrowo musimy spełnić ich podstawowe zachcianki. Na szczęście jagoda kamczacka jest wyjątkowo mało wymagająca i bez problemu znajdzie się dla niej miejsce w każdym ogrodzie.

Stanowisko
Krzew zaleca się sadzić w miejscach słonecznych i ciepłych, by wytwarzał dorodniejsze, dobrze wybarwione owoce – w dodatku nieco wcześniej. W praktyce dostosuje się także do mniej korzystnych stanowisk.

Gleba
Jagoda kamczacka lubi podłoża żyzne, zasobne, przepuszczalne, o lekko kwaśnym odczynie (pH 5,5-6), ale znosi też gorsze typy gleb. Nie odpowiada jej zaś ciężkie i podmokłe podłoże.

Można ją sadzić jesienią (październik–listopad) lub wiosną (najlepiej w kwietniu). Ziemię przed sadzeniem warto użyźnić, np. dodać przefermentowany obornik lub mieszając ziemię w dołkach z żyznym, torfowym podłożem. Sadzonki sadzi się w rozstawie 1-1,5 m, w zależności od stanowiska, żyzności gleby i siły wzrostu danej odmiany. Po posadzeniu krzewy należy obficie podlać.

Mrozoodporność
Jest rośliną w pełni odporną na mróz (wytrzymuje spadki temperatury nawet do -35° C), a kwiaty tolerują przymrozki do -6° C.

Uprawa jagody kamczackiej w ogrodzie

Uprawa jagodny kamczackiej nie stwarza problemów – krzew jest mało wymagający i łatwo przystosowuje się do nowych warunków. Z łatwością poradzi sobie z nią każdy, nawet początkujący ogrodnik.

Przycinanie
Przycinane krzewy lepiej plonują i rzadziej chorują. Cięcie przeprowadza się dopiero w 4-5. roku uprawy, usuwając część najstarszych pędów i tych nisko położonych, na których zawiązuje się niewiele pędów. Młodszych roślin z reguły się nie przycina, chyba że potrzebne jest cięcie sanitarne polegające na usuwaniu pędów uschniętych, uszkodzonych lub w inny sposób problematycznych.

Podlewanie
Krzewy warto podlewać wiosną, gdy jest mało opadów, ponieważ wpłynie to korzystnie na wielkość oraz jakość owoców. Aby ograniczyć wyparowywanie wody z gleby (a także zachwaszczenie), pod krzew wykłada się grubą warstwę ściółki organicznej.

Nawożenie
Co 3-4 lata warto dokarmić jagodę kamczacką, najlepiej stosując nawóz organiczny (kompost, obornik).

Zapylanie
Jako że jagoda kamczacka jest obcopylna, dla lepszego plonowania warto zestawiać ze sobą różne odmiany, by umożliwić zapylanie się nawzajem – t.j. zapylenie krzyżowe.

Tekst: Michał Mazik, zdjęcia tytułowe: Katarzyna Jeziorska, Den/Fotolia, zdjęcia w tekscie: Opioła Jerzy/CC BY 2.5 Link, Malheureux/CC BY-SA 3.0/Link

A ty? Jakie masz doświadczenia? Daj znać w komentarzu!