Grzybienie, czyli lilie wodne, to wieloletnie rośliny występujące w stawach i wodach wolnopłynących, o głębokości do 3 metrów. Ich charakterystyczne skórzaste liście z długimi ogonkami liściowymi (nawet 3 m) unoszą się na powierzchni.
Podobnie jak duże, subtelnie pachnące kwiaty, które utrzymują się kilka dni.
W Polsce występują w naturze dwa gatunki: grzybienie białe (Nymphaea alba) i grzybienie północne (Nymphaea candida) oraz ich krzyżówki. Nie są one jednak polecane do oczka wodnego, gdyż rzadko się aklimatyzują. Do hodowli w oczku wodnym polecane są specjalne odmiany, które dostać można w szkółkach roślin wodnych.
W naszym kraju uprawia się grzybienie o kwiatach różowych, czerwonych i żółtych, oraz czerwono-fioletowych liściach. Rośliny te preferują podłoże piaszczysto-muliste. Ich długie, grube kłącza zakorzeniają się na dnie zbiorników wodnych, co jest jednym ze sposobów rozmnażania się lilii.
Grzybienie mają właściwości lecznicze, ale są także trujące.