Kukurydza cukrowa (Zea mays subsp. mays, Grupa Saccharata) nazywana czasem kukurydzą słodką, to bardzo popularne warzywo należące do rodziny wiechlinowatych (Poacea). Należy do grupy odmian uprawnych kukurydzy zwyczajnej. Roślina uprawiana jest w Polsce od XVIII wieku jako popularne warzywo.
Kukurydza cukrowa to roślina jednoroczna o pokroju wzniesionym, osiągająca wysokość nawet do 2,5 m (co może różnić się w zależności od odmiany). Wytwarza szerokie, skrętoległe liście. Kwiaty męskie mają postać wiech osadzonych na szczytach źdźbeł, żeńskie zaś tworzą żółte kolby, okryte pochwami liściowymi.
Owocem kukurydzy jest różnobarwny ziarniak zebrany w kolby. Masa jednej kolby może dochodzić do 0,5 kg.
Wymagania i uprawa
Roślina jest łatwa w uprawie. Lubi lekko kwaśne, średnio żyzne gleby i ciepłe, słoneczne stanowiska. Znosi też krótkotrwałe susze.
Kukurydza jest zapylana przez wiatr, więc aby uzyskać dobre zapylenie nie należy jej uprawiać w rzędach, lecz w prostokątnych lub kwadratowych poletkach. Zwykle wysiewa się ją wprost do gruntu po 15 maja (wymaga temp. powyżej 10°C, aby wykiełkować) w rozstawie rzędów co 50 cm.
Zbiór kolb najczęściej następuje w połowie lub pod koniec sierpnia. Przeprowadza się go stopniowo, w miarę dojrzewania. Stare kolby mają mączyste, twarde ziarna i nie nadają się do spożycia.
Roślina dobrze rośnie jako poplon.
Zastosowanie
Ziarna kukurydzy cukrowej są bogate w białka, tłuszcze, cukry (duża ilość skrobi) i witaminy (A, B1, B2, C). Wykorzystuje się je jako dodatek do sałatek, zup, sosów, potraw mięsnych czy z makaronem, ale równie często jest po prostu jedzona po przegotowaniu (pokropiona masłem i osolona).
Polecane odmiany
- 'Tatonka' – wcześnie dojrzewająca, wyjątkowo słodka
- 'Złota Karłowa' – odmiana wczesna, niska o delikatnych ziarnach
- 'Aztek F1' – odmiana wysoka, dająca duży plon, chociaż wymagająca
- 'Golden Bantam' – odmiana plonująca we wrześniu, o słodkich i miękkich ziarnach
Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: lucystanyer, Marge Nauer/Pixabay, Rasbak/CC BY-SA 3.0/Link