Kalina Burkwooda Viburnum × burkwoodii

Kalina Burkwooda (Viburnum × burkwoodii) to kwitnący krzew ozdobny z rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae). Roślina jest mieszańcem, uzyskanym ze skrzyżowana dwóch innych gatunków kaliny (V. carlesii x V. utile).

Roślina jest okazałym, rozłożystym, wolno rosnącym krzewem, mogącym osiągać ok. 2-2,5 m wys. Tworzy sztywne, rozgałęzione, pokryte ciemną korą pędy i rozwija duże, częściowo zimozielone, szeroko-lancetowate lub jajowate, całobrzegie liście, z wyraźnie zaznaczonym na blaszce unerwieniem. Z wierzchu liście są gładkie, zielone i błyszczące, od spodu matowe i pokryte szarym lub kremowym kutnerem. Jesienią liście przebarwiają się na czerwono i długo pozostają na pędach. 

Kalina Burkwooda kwitnie wiosną (IV-V), wydając niewielkie, pięciopłatkowe kwiaty, zebrane na szczytach pędów w gęste, duże, kuliste baldachogrona. Kwiaty w pąku są lekko różowe, po rozwinięciu białe. Wydzielają też bardzo silny, słodkawy aromat. W korzystnych warunkach kwiaty po przekwitnieniu przekształcają się w pękate, wydłużone, początkowo czerwone, po dojrzeniu czarne owoce (jagody).

Wymagania i uprawa

Kalina Burkwooda w uprawie oczekuje słonecznego lub półcienistego, ciepłego i zacisznego stanowiska oraz żyznej, próchniczej, świeżej, przepuszczalnej, lekko wilgotnej gleby, najlepiej o lekko kwaśnym odczynie pH. Krzew nie wymaga, a nawet nie lubi regularnego cięcia, które osłabia jego kwitnienie. Jeśli jednak musimy skorygować pokrój rośliny, należy przyciąć jej pędy tuż po kwitnieniu, gdyż krzew zawiązuje pąki kwiatowe na pędach ubiegłorocznych.

Jest umiarkowanie mrozoodporna (znosi mróz do ok. -21/-23°C), dlatego poleca się uprawiać ją w cieplejszych rejonach kraju, na ciepłych, osłoniętych stanowiskach. Młode egzemplarze warto też przez kilka pierwszych lat uprawy osłaniać na zimę np. włókniną. W łagodne zimy roślina zachowuje część swoich liści.

Ponieważ kalina Burkwooda to mieszaniec, powinna być rozmnażana wegetatywnie za pomocą sadzonek pędowych lub przez odkłady.

Zastosowanie

Kalina Burkwooda ze względu na swój dość luźny pokrój nie jest klasyczną pięknością, wiec nie zawsze sprawdza się w ogrodzie jako soliter (wyjątkiem są egzemplarze prowadzone w formie małego drzewka o rozłożystej koronie).

Ze względu na niezwykle piękny i intensywny aromat kwiatów, dobrze jest uprawiać ją w bliskim sąsiedztwie tarasu, altany lub okien domu. Można też wykorzystać ją w kompozycjach z innymi krzewami ozdobnymi (np. tawułami, innymi kalinami) i bylinami (np. liliowcami, bergeniami).

Wybrane odmiany

• 'Compact Beauty' – (zdj. 1, 2) karłowa odmiana o zwartym pokroju
• 'Mohawk' – odmiana o zwartym pokroju, kwiaty w pąku prawie czerwone, po rozwinięciu białe z delikatnym, różowym odcieniem, silniej pachnące niż u gatunku, wys. ok. 1,5-2 m
• 'Conoy' – kwitnie bardzo obficie, kwiaty białe, zebrane w bardzo gęste, duże, kuliste kwiatostany, wys. ok. 1,5 m
  
  

Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: iVerde

A ty? Jakie masz doświadczenia? Daj znać w komentarzu!