Żyworódka pierzasta Kalanchoe pinnata

Żyworodka pierzasta (Kalanchoe pinnata syn. Bryophyllum pinnatum syn. Cotyledon pinnata) to roślina sukulentowa należąca do rodziny gruboszowatych (Crassulaceae). Można ją spotkać pod wieloma innymi nazwami, np.: kalanchoe pierzasty, płodolist, brofilium, itd. Pochodzi z Madagaskaru, ale rozprzestrzeniła się w wielu rejonach świata (m.in. w Australii) jako gatunek inwazyjny. W Polsce uprawia się ją głównie jako roślinę doniczkową, rzadziej sezonową dekorującą balkony. 

W środowisku naturalnym żyworódka pierzasta dorasta nawet do 2 metrów wysokości, a w doniczkach zwykle nie przekracza kilkudziesięciu centymetrów.

Wytwarza mięsiste, nierozgałęziające się łodygi. Grube, pierzastodzielne liście mają pofalowane brzegi, które lekko przebarwiają się w słońcu na purpurowo. Drobne, dzbanowate kwiaty są zebrane grupowo – w zwisające wierzchotki. W przeciwieństwie do innych żyworodek, kalanchoe pierzasty tworzy rozmnóżki liściowe dopiero wtedy, gdy odłamany liść leży na ziemi.

Wymagania i uprawa

Gatunek rośnie w różnych typach podłoży. Dobra jest uniwersalna ziemia, warto ją jednak wymieszać z piaskiem (w proporcji 3:1). Warto używać specjalistycznego podłoża dla sukulentów.

Żyworódka jest łatwa w uprawie. Częstotliwość nawadniania jest tylko nieco większa niż u tradycyjnych sukulentów doniczkowych. Tak jak u innych sukulentów, podlewanie wykonuje się dopiero, gdy podłoże dobrze przeschnie. Roślinę warto sporadycznie dokarmiać nawozami wieloskładnikowymi.

Rozmnażanie i sadzenie można wykonywać cały rok, jednak optymalny termin to wiosna. Żyworódka nie musi mieć dużego pojemnika. Warto natomiast usypać jej na dnie solidną warstwę drenażową.

Kwiatostany można ścinać przed lub po przekwitnięciu, by nie osłabiały rośliny (jest to wskazane szczególnie, gdy chcemy ją wykorzystywać jako naturalny lek). Żyworódka "śmieci" trochę bardziej niż inne rośliny, swoimi łatwo opadającymi liśćmi.

Zastosowanie

Żyworódkę uprawia się w pomieszczeniach w dwóch celach – dekoracyjnych i dla jej właściwości leczniczych. Roślina jest na tyle łatwa w uprawie, że można ją uprawiać w kuchni (niektórym gatunkom szkodzą kuchenki gazowe), a także w newralgicznych miejscach takich jak klatka schodowa. Należy jedynie uważać w czasie zimy, aby przy wietrzeniu jej nie przemrozić.

Żyworódka ma wiele substancji aktywnie czynnych i działa jako naturalny "wszechlek" – pomaga przy infekcjach i chorobach układu pokarmowego (ma działanie antybakteryjne, przeciwwirusowe i grzybobójcze). Stosowana zewnętrznie leczy ból głowy, wspomaga regenerację przy uszkodzeniach skóry, zwalcza trądzik, egzemy i łupież. Działa kojąco w miejscach ukąszeń owadów.

Ciekawostki

Dawniej rozróżniało się oddzielny rodzaj, do którego należały żyworódki – Bryophyllum. Nazwa ta jest pochodzenia greckiego oznacza "kiełkujący liść". Wzięło się to od charakterystycznego rozmnażania tych roślin.

Tekst: Katarzyna Jeziorska, zdjęcia: Forest & Kim Starr/CC BY 3.0/Link, Daderot/CC0/Link, Krzysztof Ziarnek, Kenraiz/CC BY-SA 4.0/Link